Ne olur sakın atlama!

Bebe mavisi panjurlu, bahçesinde pembe begonviller açmış, kırmızı kiremitli çatısında kırlangıçların yuva yaptığı, beyaz badanalı o ev sadece masallarda kalmış, sırtını dönüp gitmiş dost zannettiklerinin hepsi. Dostluklar da yalanmış aşklar da…Yeryüzünde sevginin sadece kokusu, mutluluğun soluk bir gölgesi kalmış. Meğerse sadece tarih kitaplarında yazılı değilmiş o kanlı savaşlar, ölümler, yıkımlar, göçler burnumuzun dibinde, hayatımızın göbeğindeymiş öğrendik. Koca koca, kelli felli adamların günahlarının bedellerini hep masum çocuklar ödermiş gördük. Ne çıkarsız bir “merhaba” ne de yalansız bir “gülüş” yokmuş aslında. Acı tüm hoyratlığı ile çökmüş her yana, hayallerin buz gibi sularda boğulmuş minik Aylanla. Görmekten, duymaktan, yaşamaktan yorulursun. İşte bir bahar sabahı “çekip gidesin gelir” böylesi kederli bir dünyadan. Ölüme atlamak istersin, yok oluşa, dinginliğe, kendince bir kurtuluşa belki de. Ama bilirsin ki her şeye rağmen, yaşanası bu dünya. Bir umut beklersin, seni hayata çekecek sıcacık, dost bir ses duymak istersin. Sana yalnızlığını, kimsesizliğini unutturacak, hiç tanımadığın bir lekesiz gülüş, bir içten merhaba, bir kadın sesi. Belki annenin belki karının belki kızının belki kız kardeşinin belki ilkokul öğretmeninin belki de komşu Fatma teyzenin sesine benzetirsin. ”Ne olur atlama, vazgeç, umut her zaman vardır, geçecek bunların hepsi, unutma yalnız değilsin.” diyecek , diye beklersin. Ömrünün son saniyesinde gelir o kadın sesi. Hoyrat, vicdansız, alabildiğince bencil ve çıkarcı. ”Atlayacaksan atla be, canın cehenneme, senin yüzünden saatlerdir trafikteyiz.” der. Belki annen, belki karın, belki ilkokul öğretmenin, belki kızın, belki de komşu Fatma teyze “artık atla “demiştir sana. İnsan canından, insan hayatından, insan ömründen daha değerli işleri olanların riya ve yalan denizinden bir başka denize atlar, boğazın serin sularına, umutların, hayallerin ve yalnızlığınla dalarsın. “Bir iki saatlik zaman dilimi” kadar bile değeri olmayan ömrün noktalanır oracıkta. Zamanı, insan hayatından daha değerli olan, hesap kitap, alacak verecek, maddi kazanç ve başarının esiri olan o zavallı insanları boyalı, ofset baskılı sözcükleri ile insan öldürmenin başarı sayıldığı, insan ölümüne alkış tutulduğu bu hoyrat dünyada vicdansızlıkları ile baş başa bırakarak, çekip gidersin.

Canan Beşir Bekem

10.Mart.2016