Ne olursa olsun sev dedi Tanrı (Haşmet Babaoğlu misali)

Ilık bir Ege akşamüstüsü. Hem de en sevdiğim aylardan Eylül.
Yazın o kavurucu, kendini beğenmiş sıcağından uzaklaşırken.
Kışın yolunu şaşırmış, nemrut soğuklarına henüz uzakken.

Eylül… Ege… Deymeyin keyfime…

Bazı akşamlar esen rüzgarla dans ediyor düşüncelerim.
Yarıda bıraktığım bilmem kaçıncı defa okuduğum ve okumaktan bıkmadığım başucu kitabım aklımda. “Eve döner dönmez bitirmeliyim” diyorum.

Eylül… Ege… Ilık bir akşamüstü… Kitabım bana küstü…

Gece yarısı oldu.
Odamın havasını tazeledikten sonra kitabıma göz attım.
Yarın yapacaklarımı planladım.
Sıra duaya gelmişti.
Her gece olduğu gibi. Yatmadan…

“Tanrım” dedim.
Açık pencerenin perdesi havalandı birden.
Sanki Tanrı cevap veriyordu.

“Tanrım! İnsanları çözemiyorum bazen.
Anlayamıyorum. Çok istiyorum ama olmuyor.
Suç kimin? Ben yaklaşırken uzaklaşıyorlar.
Ben severken üzüyorlar. Ben sayarken acıtıyorlar.”

“Tanrım! Sevmek istiyorum. Sevgiden kaçıyorlar.
Ne yapayım? Yardım et!”

“Sev” dedi Tanrı.
“Ne olursa olsun sev” dedi.

Ilık esen gece rüzgarıyla konuştu benimle.
İçimi kaplayan huzur dalgası ninni oldu serin yatağımda.
Ve yastığım havalandı göklere.

Eylül… Ege… Ben ve Tanrım…

Murat HACIOĞLU

NOT:Normalde “Tanrı” kelimesini kullanmam. “Allah” diye çağırmak adetimdir. Bugünkü konumuz Haşmet Babaoğlu olduğundan böyle oldu :))) Vallahi blogcu kızların gazına geldik kaptırdık gidiyoruz. Bir sonraki konuğumuz Selahattin Duman olacak fakat artık tırsıyorum. Toplaşıp beni köşeye sıkıştırmasın abilerim :)))