Ne sana yakışır ağlamak ne bana

Siyah bir fonda renklendireceğim içimizi. Birazdan ellerini çizeceğim kapı tokmaklarına. Uğurlamıyor, karşılıyorum gel otur!. Belki, böylesi daha bir yakışacak baktığım boş duvarlara.

Kırıldığımdan kırdım hem seni, hem beni. İçimden yeni bir sövgü geçti hayata dair, Neydi diye sorma.

Bir tekme, bir daha vurdum ardın sıra giden ne varsa. Umursamadı onca yıl, onca nesne. Her şeyi sen bildiğimden kaldım canımın yandığıyla. Artık, son sözüm  kendime. Kırık dökük yanıma söylediğim son cümle;

- İncir çekirdeğinden ibaretse yaşamak,  ne sana yakışır ağlamak ne de bana.-

Siyah bir fonda renklendiriyorum içimizi. Birazdan ellerini çizeceğim kapı tokmaklarına. Uğurlamıyor karşılıyorum, gel otur !.

Gel!

Otur uzağıma… 

Nevin Kurular