Ne solu?

Gözümü Ulus Gazetesiyle açtım. Babam abonesiydi. Bayiden ben gider alır gelirdim gazeteyi.Bir tane gelirdi zaten! Bir zaman sonra gelmedi. Cumhuriyet’e döndük. İlhan Selçuk’un tüm yazılarını kesip biriktirmiştim. Sonra babam İlhan Selçuk’un İslamla ilgili bir yazısına kızdı, bıraktık gazeteyi.

Sonra Milliyet.

“Ne ezilen ne ezen! İnsanca hakça bir düzen!”

“Süleyman başvekil, işçi köylü aç sefil!”

Bu sloganlarla büyüdüm diyebilirim!

Şimdiki Pendik Belediyesinin binasının olduğu yerde o zamanlar CHP’nin bir lokali kurulmuştu. Gittim hayırlı olsuna. Eski Okmen sinemasının üzerinde de Turizm Kültür Derneği vardı. Oraya takılırdım genellikle. Demirtaş Ceyhun da gelmişti oraya sohbete.

Hani Bernard Shaw’ın bir sözü vardı ya!

“ Yirmisinde komünist olmayanın kalbi,kırkında hâlâ komünist olanın aklı yoktur!” Demiş!

Benim kırkıma gelmeme tam yirmi iki yılım vardı!

Bu süre zarfında Marks’tan Mao’ya kadar Nazım’dan Hikmet Kıvılcımlı’ya kadar hatim etmediğim yazar, şair, düşünür ve politikacı kalmamıştı!

“Hayal üretiyorlardı!”

Evet! Bu sözü geçen gün bizim caminin hocasına da dedim!

“Hocam hayal satıyorsunuz!” dedim!

Kızdı bana!

Bakın şu varoş dediğimiz merkezi yerlerin dışındaki yerleşim yerlerine!

Bir zamanlar hepsi solun oy deposuydu! CHP silme götürürdü buraları!( sol kabul ederseniz tabi!)

Şimdi?

Başka hayalci girdi devreye! O silme götürüyor!

Aslında sol ve sağ kavramları kapitalist rejimler için emniyet supabıdır. Sistemi kuranlar bu tip görüşlerle aşırıları iğdiş ederler! Sosyal Demokrat, Liberal, Milliyetçi, türü klişelerle kontrolleri altında bulundururlar! Düzenleri devam eder!

Avrupa’ya bakın!

Sosyal Demokratların Hıristiyan Demokratlardan, Hür Demokratların Yeşillerden ne farkı var?

Hiç!

Laf olsun torba dolsun farkı var sadece!

Düzen kurulmuştur! Düzene muhalifler burulmuştur!

Bernard Shaw ne demişti?