Ne yapmalı?

Canım sıkılıyor, çok sıkılıyor hemde. Bunu söylemekten çekinecek yaşları geride bıraktım. O yüzden rahatlıkla söylüyorum. Nasıl özeniyorum sosyal insanlara anlatamam! Hani o sinema senin, bu restoran benim gezerler. Çevreleri geniştir, paraları boldur hepsinden önemlisi zamanlarıda çoktur. Hiç sıkılmaz onlar, ne güzel!

Şarj olmaya zamanları yoktur. Ama hepte deşarj vaziyettedirler. Nasıl becerirler bu işi anlamak mümkün değil.

Bense devamlı şarj haldeyim. Bekliyorum. Umutluyum. Birgün Mutlaka. Bende...

Sabah kalkıyorum, balkondan körfezi seyrederek kahvaltımı yapıyorum. Sonra hoop hemen internete.

Neredeyse bütün günüm ekran karşısında geçiyor. Ama bu benim seçimim değil. Beni buna mecbur edenler utansın.

Hikaye şöyle; ÇYDD kanalıyla yetişkinlere okuma yazma öğretiyordum. O kadar uzak yerlere verdiler ki gidemeyip bıraktım. Karşıyaka Çocuk Yuvası istediğim yaş grubunu 'anne değilsiniz, yaşınızda müsait değil' diyerek kabul etmedi. Ama daha çok maddi yardıma ihtiyaçları olduğunu belirterek saygılarını ilettiler.

Birşeyler yapmak istiyorum. Ama ülkede kimsenin yardıma ihtiyacı yok. Herkesin PARA'ya ihtiyacı var. Tabi benimde.

Gençliğimiz okuyarak, çalışarak, eğlenerek geçti, gitti. Şimdi dinlenme zamanı ama dinlenmek çok sıkıcı.

Birşeyler yapmak lazım. Onun içinde geç diyorlar. Ne olacak bilmiyorum. Zaman gösterecek.

Ben gençliğin ne demek olduğunu biliyorum, ama siz yaşlılığı bilmiyorsunuz. (Orson Welles)