Ne yaptın Ümit Özat?

Profesyonel Futbol Disiplin Kurulu, Ankaragücü futbol takımına 2 maç saha kapatma cezası, hakeme küfür eden antrenör Ümit Özat’a, 4 maç soyunma odasına girememek dahil, hak mahrumiyeti. cezası vermiş.

Fenerbahçe maçından önce, yoktan yere ortamı geren bu kulüp yöneticileri ve maç günü yaptıkları hareketlerle ya da hakaretlerle antrenörü, seyircisi acaba yaptıklarından bir pişmanlık duyuyorlar mıdır?. Çünkü sonuç dahil, bundan en büyük zararı temsil ettiklerini sandıkları kulüpleri gördü. Hem farklı bir şekilde yenildiler, hem de önemli cezalar aldılar.

Amaçları neydi, ne kazandılar? Belli değil?. Durduk yerde yarattıkları öfkenin içinde hem gole, hem cezaya boğuldular.

Bu cezayı alan Ümit Ozat’a tribün tabiri ile sormak istiyorum ;

‘’Havan kimeydi güzelim?’’

Bir takımda oynayıp da, belli bir nedenle o takımdan gönderilen, bunun bir haksızlık olduğuna inanan bazı futbolcular bilirim. Yeni takımıyla, eski takımına karşı normalden daha fazla bir modivasyon içine girer, hatta biraz da agresif olabilir. Genelde bu gazla başarılı da olur. Buna saygı duyarım.

Yalnız bu başka.

Ümit Ozat gibi, yakın geçmişte Fenerbahçe takımının 4 sene kaptanlığını yapan bir futbolcunun, natrenörlük sıfatıyla, Fenerbahçe ile oynanan daha ilk maçta bu çirkin tavırları, ne yazık ki, bu yeni mesleğinin hemen başında, nankörlük ve sevgisizlik baltasıyla kendi kariyerine indirdiği bir darbedir.

Daha geçen yıl, Almanya’da, sahada yere yığıldığı zaman, ona bir şey olmasın diye dua eden, üzülen büyük bir taraftar kitlesi, şaşkındır şimdi…

Diğerlerini bilmem ama Türkiye’de 3 büyük kulübe transfer olan ve bu kulüplerde 4-5 yıl futbol oynayan oyuncular, açlık sınırında 12 milyonu bulan Türkiye’de zengin sınıfına girerler. En güzel şartlardan istifade eder, üzerlerindeki eşofmanı çıkarmadan şan, şöhret, yat, kat, villa, nakit sahibi olurlar. Ümit Özat Fenerbahçe kulübünde 5 yıl gibi önemli bir süre futbol oynamıştır.

Bu futbolcu kardeşimiz, Fenerbahçe’den alacağı kaldı diye Tahkim Kurulu’ na başvurmuş. Reddedilmiş. Hani, buna değecek bir para olsa tamam. İhtiyacım var dese, bir yönetici cebinden öder. 60.000 liraymış!.. Yani eski parayla 60 milyar. Fenerbahçe’de bu parayı maç primi olarak aldığını düşünüyorum. Amaç başka olabilir. İnsanlar bazen birbirlerine 1 liralık manevi tazminat davası da açabiliyorlar. Haksız olduğu 2 defa kanıtlanmış. O hala kendini haklı olarak görmeye devam ediyor.

Yüzde yüz, açık bir ofsayt olduğunu, görüntülerden herkesin net bir şekilde anlayabildiği pozisyonda hakemi, el işaretinden anlaşıldığı gibi tehdit ederken de haklı olduğunu düşünüyordu kendisi.

O, oynadığı mevki itibarı ile Fenerbahçe takımında oynayacak yetenekte bir futbolcu değildi.

Daum, ısrarla ondan bir solbek yarattı ve Tuncay ile iyi bir ikili oluşmasını sağladı. 2007 senesine kadar oynadı. R. Carlos’un da yerine oynayacak durumu yoktu!. Daum Köln’e gitti. Onu da aldı.

Gözleri kör edecek intikam duygusu, bir nefret patlaması olarak, kursağındaki ekmeğe bile bulaşsa, yıllarca kendisine o ekmeği sağlayan velinimetine, Daum’a bulaşmaması, ona itina göstermesi, saygı duyması gerekirdi. Bir baba bile oğluna bu kıyakları yapmazdı. Ümit Özat’ın nankörlük gösterisi Daum ile sınırlı değildi elbette. Fenerbahçe'de 150 maç oynadı en az, atıldığını hatırlamıyorum da, Fenerbahçe'ye karşı ilk antrenörlük sınavında oyundan atıldı. Ne acı!.

Takım içinde zaman zaman var olan huzursuzluktan da Fenerbahçe taraftarı hep onu sorumlu tutardı, oynadığı zamanlar. ‘’Bu takım ne zaman düzelir?’’ sorusunun cevabında, hep onun gitmesi ile mümkün olacaktır düşüncesi hakimdi. Buna rağmen bu muhteşem taraftar, onu son maçında krallar gibi uğurlarken, o gece omuzlarda, o değil, gözyaşları konuşuyordu sanki.

Ümit Özat’ın geçirdiği ağır rahatsızlığın, onun psikolojisinde önemli bir bozulmaya sebep olmuş olduğu düşünülebilir, antrenörlük mesleğine tam hazır olmadan başlamış olabilir ama hafızasını kaybettiğine inanmak yine de çok zor.

PFDK kurulunun verdiği 4 maçlık hak mahrumiyeti cezası gelir geçer. Ceza alan ilk antrenör o değildir elbet.

Ama Ümit Özat, , Fenerbahçe’nin, kendisine sonuna kadar açık kapılardan ve Fenerbahçe taraftarının yüreklerindeki sevgiden mahrumdur artık.

Asla pişmanlık belirtisi göstermese de, aldığı en büyük ceza budur.