Neden acaba

Yok o filme gitmeyecektik. Zombiler çıkınca tabi ne yapsın, haliyle başı omzuma yöneldi.
Ya da film arasında sigarası bittiği vakit ben bölüşelim demeyecektim son sigaramı acaba ondan mı yüz buldu?

Film sonrası bira içince gülme krizine girdiğinde neden ben de gülüyordum ki? Onun yanında çok eğlendiğimi düşünmüş olmalı.

Bi ara gülmemiz geçtiği vakit çok farklı baktı bana. O an anlamam gerekirdi. Yani manik depresifler gibi önce güldük sonra ciddiyet ve acı gerçekler diz boyu.

Evine bırakırken onu neden kahve içelim mi sorusu geldi ki ondan? Oysa birçok filmde görmüştüm kabul edecek olursam sonumu nelerin beklediğini.

Beni üzme dedi kahve içerken. Acı kahve olabilirdi onu tek üzen o saatte. Kafasında nasıl bir hayat vardı, nasıl davranmışlardı kim bilir ona.

Kahve için teşekkür edip evimin yolunu tutunca tabi klasik biri gibi görünmedim onun gözünde. O garip bakışı bir kez daha görmüştüm gözünde. O yüzden tekrar görüşmek istemiş olmalı.

Bunu anladığım için aramadım bir daha. O ise bunu kasıtlı yaptığımı düşünüp tekrar tekrar aradı beni. Ben arkadaşça görüşmüşken o mesajlarında farklı imalar kullanmaya başladı. Aşık olduğunu hissediyordum. Arasam, aramasam, kaba konuşsam, iyi davransam, duyarsız kalsam hep iyi bir şeylere yoruyordu. Bu gibi şeyler beni çok yoruyordu. Sorsam sırılsıklam aşıktı bana ve bu benden kaynaklanıyordu güya. Aşk demek böyle bir şeydi ve bir zombi filminden bile feyz alınabiliyordu.

Ben neden aşık olamıyordum. Aşık olmak ha; bir daha asla falan da demedim ki yıllar önce çok sevdigim bir kadın bana dünyanın kaç bucak olduğunu gösterdiğinde. Beni terk edip de 6 ay sonra kendime zar zor geldiğimde bile iyiydi halim. Gece yatarken zaten uyku tutmuyordu ki onunla bi ilgisi yok. Bazen nefes alamaz gibi hissediyordum ama hayat nefesini kesen anlarda gizli değil miydi? Uzun süre yalnız kalışımın nedeni sevdiğim kadın değil, gözlerimdi. Tekrar görmem için birçok şeye göz yummam gerekmişti.

Aşk beklenti demek, acı demek, keder demekti; beklemekti geçmeyen vakitleri. Düşünüyorum da böylesi belki daha iyidir. Zamanında aşık olmuş biri, ancak kendine aşık edebilir birilerini. Yani aşık olmak bir tercih meselesidir, tıpkı aşık etmek gibi birini kendine. Ve biri olduğunda ötekinin yokluğu dolmaz.

Galiba şimdi daha iyi anlıyorum. Eskisi gibi cesaretim yok, tutkularımı tutuklu yargılarken kaçıncı kalemdir kırıyorum. Aşık etmek benim için daha kolay ve ben kolayı seçiyorum. Nasıl bir hayat var kafamda, nasıl davrandılar bana ki aşık olmaktan böyle korkuyorum.

Sevda Kuşu
09.10.2015
00.22