NEDEN BEN?

Öyle şeyler yaşanır ki nedenleri sayılır dökülür ama sadece ayrıntıdır anlatılanlar. Yaşananlara kılıflar uydurmak, hele hissedilenlerin terazilere konup ölçülmesi imkansızdır. Belki bir fikir sunabilir ama tartılamaz yürekte hissedilenler. Neden aranmamalı yürekde hissedilene. Belki yıllar öncesine dayanan güven, belki bir çift bakmasını bilen gözlerin hissettirdikleri, belki ses tonundaki sıcaklık, parmak ucuyla dokunmanın verdiği derinlik, belki çıkarsız bir yardım teklifindeki samimiyet, yanağa konmuş öpücükteki yoğunluk, belki de yaydan fırlamış nedensiz bir ok... Kim bilebilir ki ipler kimin elinde? Garip tesadüflerin, şok yaşatan karşılaşmaların, vurdu mu vurgun yapan yaşananların gerçek parmak oynatıcısı kim? Neden ben, neden sen diye sorulmamalı bana göre. Ama insanız, meraklarımız yüzenden azaba döndürmüyor muyuz sıcacık geçmesi gereken zamanlarımızı.

Okkalı bir neden var mı yaşamamızın anahtarı diyebileceğimiz. Yok. Bir sürü neden sayabiliriz ama zamana göre değişkendir söylediklerimiz. Gün gelir yanıldığımızı anlarız pişmanlıkla. Asıl pişmanlıkları sokmamalı hayata. Onlar değil midir yüreğimizin tahta kuruları, eriten bizleri yavaş yavaş, sessizce. Değişebilir yargılarımız, inandıklarımız biz insanız. Ama yaşadıklarımızın arkasında durmaya cesaretimizdir bizi ayakta tutan.

İnsan gibi insan olmanın bedeli ağırdır. Güçlü bacaklar, güçlü yürekler ister yürümek için. Gözler ister sonuna kadar açılmış. Dikenlerin kanatacağını bilerek uzanmalı ellerimiz güllere. Yaşamak başlı başına zordur çünkü. Asıl sabır yaşamaya tahammüldür. Savaş meydanıdır yaşamak, silahında mermin bitmiştir, mataranda bir damla su, çıkınında bir parça kuru ekmek kalmayabilir, düşman ayan beyan karşındadır... Nefesi yaşamın içinden çekip almak senin görevin. Kolay nefes almak yoktur gerçek anlamda yaşıyorsan. Doğduğundaki gibi çocuk attırmak sahip olduğun yüreği; işte en zoru budur.

Mutluluğu yaşamak için koştururuz durmadan şikayet ederek, didikleyerek lif lif duygularımızı. Anlıktır mutluluklar. Uzun soluklu olsa bu kadar koşturur muyduk acaba peşinden?