Neden bu kadar safsın? (1)

Saflara…

Ve saf olduğunu bilmeyenlere…

Safsın…

Hem de çok safsın.

Söylenen her söze, okuduğun her yazıya inanıyorsun.

Düşünmek yok, araştırmak yok, sormak-soruşturmak yok…

Kurnaz gibi görünüyorsun; ama değilsin. Kolayca kandırıyorlar seni.

Sen, kurnaz gibi görünen saflardansın.

Düşünmeyi sevmiyorsun.

Düşünmek, aklını kullanmak demektir.

Sen hazırcılığa kaçıyorsun. Düşünenlerin düşüncesini alıp satıyorsun.

Papağan gibisin. Duyup işittiğini seslendiriyorsun.

Düşünme eylemiyle alışverişin yok. Yalnızca konuşuyorsun…

Ama boş konuşuyorsun.

Ya onu bunu çekiştiriyorsun ya da birilerini yüceltiyorsun.

Şu özdeyişi duymuş muydun?

“Küçük insanlar, insanlar hakkında; ortalama insanlar, olaylar hakkında; büyük insanlar, düşünceler hakkında konuşurlar.”

Kimse senden büyük insan olmanı beklemiyor… Herkes büyük insan olamaz. Hele senin gibiler…

Yavru koyunlar ne kadar büyürlerse büyüsünler koyun olmaktan kurtulamazlar!

Sana okulda neden Felsefe okutmadıklarını düşündün mü hiç?

Felsefe, düşünceler bilimidir. İnsana, düşünmeyi ve dünyanın kaç bucak olduğunu öğretir!

Yönetenler için “düşünen insan” tehlikeli insandır. Soran, soruşturan, kül yutmayan, yeri geldiğinde karşı çıkan, diklenen insandır.

Ol nedenle Felsefe okutmadılar sana.

Felsefenin yerine Din Dersleri verdiler…

Din, dogmatiktir. Değişmez, değiştirilemez, inanmak zorunda olunan hükümler bütünüdür.

Dinle aklı budanan insanları yönetmek kolaydır.

Tüm yasaklar ve buyruklar din ambalajıyla paketlenince kimsenin gıkı çıkmaz.

Din deyince akan sular durduğundan, burnuna halkalı zincir takılan ayı gibi istediklerini yaptırırlar sana.

Kalk! Otur! Yat! Sus! Bir şey isteme! Görme! Öl!...

Yönetenlerin yönetme aracıdır din.

“Yuvarlanan taş, yosun tutmaz”, “işleyen demir ışıldar”…

Düşünmeyen beyin küflenir, tuzlanmış beyin salatasına döner.

Omuzlarının üstünde beyin salatası taşıyan insanlardan oluşmuş toplumlar geri kalmaya, ezilmeye, sömürülmeye mahkûmdur.