Neden herkes bana bakıyor?

Aslına bakarsanız, hiçbir şey değişmemiştir. Siz dünya sallanıyor hissedersiniz. Oysa sallanan sadece sizin dünyanızdır. Dışınızdakilerin hayatı rutin içinde akmaya devam etmektedir. Ve sizden bağımsız olarak akmakta olan, siz olsanız da olmasanız da hep akacak olan yaşam yoluna devam etmektedir. Herkesin gözü sizin üzerinizde gibi hissedersiniz bir süre. Sanki tüm dünya durmuş sizi izliyor gibi gelir. Bu, size ağır da gelir. Acınmak istemezsiniz. İnsanlar hep sizi konuşuyor, sizi anlatıyor gibi hissedersiniz bir süre. İşte böyle anlarda gerçek anlamıyla istenen şeydir; yok olmak, görünmez olmak, unutulmak, insanların bakışlarından kaçabilmek…

Oysa, hiçbir şey değişmemiştir. Çünkü aslında bu koca çark içinde sadece bize ait olan kısım o kadar küçüktür ki. “Ben” dediğimiz şey aslında o kadar çok “hiç”tir ki… Biz içinde olduğumuz için, bize bütün dünya o anki sıkıntımızdan ibaret gibi gelir; o anda, o sıkıntımız asla geçmeyecekmiş gibi gelir. Halbuki hayat öylesine hoyrat ve baskın akmaktadır ki, günler günleri kovalar, bir süre sonra unutursunuz da, unutulursunuz da… Sonunda her sıkıntı geçer.

Değişen sadece sizin dünyanızdır ki, siz bile yeniden kurduklarınıza adapte olursunuz. Bu işin sırrı da, güzelliği de budur. Yaşamın sırrı budur: “Değişen şartlara adaptasyon”. İnsan, aksi takdirde yaşayamaz. Fizyolojik, psikolojik, bilimsel bir gerçek ve gerekliliktir bu. Çünkü doğanın kanunu olarak; adapte olamayan her canlı yok olmaya mahkumdur.

Hiç daralmayın, bunalmayın, kendinizi üzmeyin; sonrasında biraz eksik de olsa, acı da olsa nihayet doğanın işleyişi yardımınıza yetişir. İsteseniz de istemeseniz de adapte olursunuz; uyum sağlar yola devam edersiniz… En sonunda en güzel hediyeyi alırsınız; zaman unutturur, unutursunuz… Her yeni gelen anla birlikte biraz daha geride kaldıkça sıkıntılarınız, insanın acılarının da kendisi gibi ve kendisi kadar “hiç” olduğunu fark edersiniz mutlulukla… Ve kabul edersiniz ki; “Hiç, yoktan iyidir!”.

Delal Dara KILINÇ