Neden stadı terk ettiniz

Rakibiniz Real Madrid ise riskiniz ölçülebilir değildir. Zira sadece oyuncularının kalitesi değil, o kulübün dünyaya bakışı dahi karşılaştırma kabul etmeyecek kadar farklıdır sizden. Dışarıdan bakınca “o da takım veya onlar da on bir kişi” deme gafletinde bulunabilirsiniz ama bu, bir Ferrari ile Lada’yı aynı keseye koymaktan farklı olmayacaktır.

Fakat konu futbol olunca onlarla yapacağınız yarış, arabaların yarışı kadar mekanik olmaz. Zira bu işin içine şans, istek, mücadele, azim, zekâ ve diğer bir dolu unsur girer ve eğrisi doğrusuna denk gelip onları alt edebilirsiniz; tabi edememeniz daha büyük bir olasılıktır.

Nitekim Salı günü edemedik. Üstüne üstlük çok da ağır, yüz kızartıcı bir yenilgi aldık. Fakat İspanyolların galibiyeti için “büyük sürpriz” demek mümkün mü?  Değil. İsterseniz maçla ilgili bahis oranlarını kontrol edebilirsiniz. Ha, konu üç değil de altı gol yemekse lütfen ilk cümleye tekrar bakın.

Bizim takımların kendini dev aynasında görme yaklaşımı ezelden beri var. Geriye dönüp baktığımızda Avrupa başarılarımız bir elin parmaklarını geçmez ama her turnuvaya kupa parolasıyla çıkarız. Elbette hedefi yüksek koymak kadar doğru bir şey yok. Çünkü ikinciliği hedefleyip ikinci olmaktansa birinciliği hedefleyip ikinci olmak daha kolaydır. Fakat bunu yaparken ayakların yerden kesilmemesi de başarıyı elde etmenin en önde gelen şartlarından biri. Bunun için bazıları “haddini bilmek” diyor ama ben bu tabiri çok sevmiyorum çünkü had konusunda ahkam kesmek kimsenin haddi değil. O nedenle daha çok “gerçekçi olmak” diyelim.

Bu açıdan bakıldığı zaman Real Madrid’ten yenilen yarım düzine gol ne hayat karartıcı bir facia değil ne de futbolcuları ve hele ki Fatih Terim’i ıslıklatacak kadar büyük bir trajedi.

O gün maça büyük umutlarla gitmiş veya ekranın başına bütün gün ne yaptığının farkında olmayan bir zihin ve hızlı atan bir kalp ile oturmuş olabilirsiniz. TT Arena’dakiler için söylüyorum, maç başındaki koreografi ve atmosfer o denli güzeldi ki sahaya çıkan her Real Madridli futbolcu tribünlere bakmaktan kendini alamadı.

Peki ama daha maç bitmeden neden stadı terk ettiniz veya televizyonu kapattınız? Burak’a zaten uzun zamandır kıymet verilmeyerek bir haksızlık yapılıyordu neden buna bir de “imparator” adını yakıştırdığınız Fatih Terim’i eklediniz?  Ki o adam size hayal bile edemeyeceğiniz, diğerlerinin gıpta ile baktığı başarıları, sevinçleri yaşattı!

Yoksa sizin dostluğunuz sadece iyi günde mi? Öyle ise takım küme düşse takımı da mı bırakacaksınız? Hani 2-0’dan sonra futbolcular için “dağıldı” diyorsunuz ya bugün sizin yaptığınız o dağılmaktan ne farkı var?

Eskilerin bir sözü var, tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz diye. Siz şimdi bu takıma sırtınızı dönerseniz yarın elde edilen başarıların sevincine hangi yüzle katılacak, ıslıkladığınız o adamları hangi yüzle bağrınıza basacaksınız?

Cebinizdeki yol parasından kesip stada gitmiş bir taraftar veya takım için mesaisini harcamış bir yönetici olabilirsiniz. Bunların hiç birisi size takıma yüz çevirme veya o adamlara hakaret etme hakkı vermez, tabi eğer gerçekten takımınız seviyorsanız.

Kültür, bir topluluğun tarihsel ve toplumsal gelişme sürecinde sahip olduğu ve geçmişten geleceğe aktardığı değerler bütünü ise bizim futbol kültürümüz bu olmasın. Yarın çocuklarımıza da, en ufak bir tökezlemede takımlarını, işlerini, eşlerini bırakmalarını öğretmeyelim.  Bu spor kültürü yüz yıldır bizi bir yere getirmedi ve bundan sonra da getirmesi mümkün değil çünkü bilgi birikimi ve tecrübe kazanımını imkânsızlaştırıyor.

Velhasıl eleştiri elbette olacak fakat Real Madrid’e kaybettikten sonra verilen tepkinin boyutu tamamen anlamsız. Eğer hedef sadece tatmin olmaksa bu tepkiler normal fakat eğer hedef başarılı olmaksa kuyruk her zaman havada, zihin her zaman açık ve inanç koru her zaman sıcak olmalı.

Onlar sizden yeri gelince özür dilemesini biliyor, bugün sıra sizde.

can.nizamoglu@gmail.com

Twitter:_acn_