Neden terliyorsun yaşlı Dünya?

Ne kadar da yorduk biz seni? Yüzyıllar boyu kendi rahatımız, gelişimimiz için uğraşıp durduk değil mi? Bizim gelişimimiz yüzyıllar aldı. Hem çoğaldık, hem büyüdük. İlk zamanlar giysilerimiz, yiyeceğimiz, evlerimiz bile yoktu. Karanlıktaydık. Büyürken akıllandık, büyük binalar inşa edip keşifler icatlar yaptık, leziz yiyecekler ve değişik pişirme yöntemleri bulduk, yürümeyi bırakıp otomotiv sektörünü geliştirdik. Elektrik, televizyon, internet, cep telefonu, uçaklar, uydu sistemleri… biz durmadan kendimizle gurur duyduk. Aydınlandık, bilgilendik, geri bildirimlerle bezendik. Gps, video konferans, her şeyi duyduk, gördük. Kıtalar arası yarıştık. Tıbben bir canlının kalbini bir başkasında yaşattık. Koyun Dolly'nin aynısını yaptık, hem ürktük hem gurur duyduk. Kendi gücümüzle seni bile yerinden oynatırız sandık yaşlı Dünya.

Ama biz insanoğulları, hafta sonu piknikçileri gibi kullandık seni. Hani yemyeşil bir alana gidersin, naylon poşetlerden çıkartırsın nevaleyi, yer içer…giderken arkanda cola-bira şişeleri…gazeteler..peçeteler bırakırsın. Ha! Bir de ormanı yakar gidersin! Biz böyle yaşadık seni. Paramızla, zekamızla koca fabrikalar kurmuşuz, kirli atıklar…zehirli dumanlar kimin umurunda? Ürettik, sattık, istihdam ettirdik, ödüller, belgeler, sosyal sorumluluk projeleri, plaketler, alkışlar… 1 ağaç, … tek bir ağaç, ömrü boyunca 1 ton karbondioksit emiyormuş. (Kaynak: Toplum Sağlığı Araştırma ve Geliştirme Merkezi Müdürü Prof. Dr. Nazmi Zengin) Yüzyıllardır milyarlarcamız geldi gitti, kaçı bir fidancık olsun dikti? Bilemedik. Dikmemiz gerektiğini de düşünmedik aslında koca Dünya? Sana şarkılar yazdık, ama seni nasıl rahat ettiririz bilemedik. Senin nehirlerinin bile yatağını yerinden oynattık, ama biz seni anlamadık.

Bir gariplik var şimdilerde Dünya. Bizler eskisinden daha tuhaf hastalanıyoruz. Hastalıklar mutasyona uğradı, zayıf, stresli, solgun, alerjik ve depresyonluyuz. Göller, ırmaklar kurudu, eğitimlerde görünen ve görünmeyen yüzünü anlattığımız o kocaman aysberglerimiz eriyor (bu korkunç!!! sular altında kalacağız), buzul bölgelerde yaşayan canlıların nesli yok oluyor, İngiltere’de kirpiler kış uykusuna yatmıyor, zaten dikenleri de dökülmeye başladı, bilim adamları çok telaşlı. Fazla mesailer yaparak atmosferin dışına ayna yerleştirmeyi ve böylece güneş ışınlarını yeniden uzaya yönlendirmeyi planlıyorlar. Böylece yüzde 1 oranında dahi olsa küresel ısınmanın bir nebze önüne geçebileceğimizi düşünüyorlar (kuraklık baş gösteren bölgelerde susuzluktan türeyen hastalıklar salgına dönüşüyor). Buzulların eriyip yerküreyi kaplayacağı söyleniyor. Şu sıralar kopan buz parçaları, üzerlerindeki çaresiz kutup ayılarını Grönland’dan İzlanda’ya sürüklüyor. Amerika Ulusal Hava Tahmini Servisi şefi Ted Fathauer Alaska’da yüzyıllardır ayak parmak ucunun dahi denize sokulamadığı suların, bir halk plajına dönüştüğünü bildiriyor ve “bu bir meteorolojik bir şaka değil” diyor. (Biz Alaska’yı dondurmadan biliriz, soğuktur tabii ki, adı üzerinde.) 6. Şubat 2007’de bir gazetede 70-80 yıl kadar sonra dünyada tüm buzulların eriyeceği ve kara parçasının kalmayacağı yazıyordu. Waterworld filmindeki gibi. 70-80 yıl sadece bir insan ömrü demek Dünya! Çok kısa bir zaman bu…

Sevgili Dünya, Gulf Stream’in de durması konuşuluyor. Sıcak su akımı durursa senin kuzey yarı küren bir buz devrine girecek!!! Meksika Körfezi, Atlantik Okyanusu ve Kuzey Avrupa’ya uzanan bu sıcak su akımı, İngiltere-İrlanda ve Fransa’nın kuzeyi-Belçika-Hollanda ve Almanya’nın iklimlerinin yumuşak ve ılıman geçmesini sağlıyor. Oysa Gulf Stream’in durması ile tüm bu ülkelerin dondurucu iklimlerle buzul çağı yaşaması söz konusu.

Biz sana neler yapmışız yaşlı Dünya? Nasıl usul usul hasta ettik seni? Neden ısınıyorsun diye telaştayız ya şimdi?
Bakma.
Biz insanoğulları gene, “ben ne olacağım?” diye düşünüyoruz.

Sevgiler, Canan ERYILMAZ
Kaynakça: http://www.kuresel-isinma.org , gazeteler, gündem haberleri, kişisel notlar.