Neden vazgeçeriz?

Dönmek, vazgeçmek, emekleri bir köşeye bırakmak... Yenilgiyi kabul etmek değil midir? Neden yenilgiyi kabullenip arkamıza bakmadan kaçıyoruz? Neden emeklerimiz görülmez? Neden hayata tutunacak bir dal bulamayız? Neden, neden, neden... Uzar gider nedenlerimiz. Herkesin bir nedeni vardır. Önemli olan bu nedenleri sorgulayıp yola devam etme azmini bulmak değil midir? 

'Yok, hayır gücüm yok benim... Nedenlerim sırtımda ve ben bunları kaldıramıyorum' 

Ama neden 'sen' kaldıramıyorsun düşündün mü?

Ben ayağa kalktıkça hep yaşamın engelleri önümdeydi. Her seferinde beni korkakça savunmasızca acımasızca sürüklemedi mi yalnızlığıma, çaresizliğime, sessiz haykırışlarıma... 

Hayatın birçoğumuzu çaresizliğe, yalnızlığa, acıya sürüklediği bir dönemi olmamış mıdır? Her zaman hep mutlu maskemiz mi takılıdır? Unutma hayat bu, maskelerimiz sürekli değişir. Yalnız bir farkla, kiminin maskesi daha uzun kalır kiminin maskesi daha kısa sürede değişir.

Neden hep maske takarız?

Yüzleşemediğimiz duygularımız olabilir mi? Kaçtığımız, yapamayacağımızı düşündüğümüz duygularımız bize taktırıyor olabilir mi o ‘maskeleri’?

…

Hayatın önümüze ne gibi sürprizlerle çıkabileceğini bilebilir misin?

…

Bilemezsin. Bekleyip görebilirsin. Ama kapını örterek, vazgeçerek değil. Bir adım atarak ve bu adımının büyüklüğüne bakmayarak, ne olursa olsun o adımı atarak. Bu adım hiçbir şey yapmayarak da olabilir. Ama yeni bir şey gelmeli ardından o kapı aralıklı olmalı ve güneşin ışığından hiç mahrum kalmamalısın… Tüm hayal kırıklıklarına, acılarına, çıkmazlarına rağmen yoluna devam etmek önemli, yolda kalmak değil. Peki sen bunu ne kadar yapıyorsun?