Neden yalnızımmmm?

Dün benim lanetli günümdü. Gerçekten öyleydi.

Kendimi ne kadar kötü hissettiğimi ne ben anlatabilirim ne de siz anlayabilirsiniz. Ama biraz da olsa anlatmaya çalışacağım.

Durup dururken gözlerimden yaşlar geliyor, ağlıyorum, sinirlerim laçka yani. Öyle böyle değil.

Dün yalnız kalmak istemiyordum. Ben de telefon defterini açtım ve isimlere bakıyorum teker teker...

"Hımm o gelemez işi var, bu olmaz bugün onu çekemem, o çok konuşuyor, derken bir arkadaşımı aradım. Hani o an gerçekten ona ihtiyacım vardı. Neyse Urla'daymış, "hiç gelme" dedim ve anladım ki bugün gerçekten yalnızım. Herkesin mi işi olur,

Ama öyle bildiğiniz gibi değil.

Neyse çıktım işten, “hadi sinemaya gideyim” dedim. "Sahtekar" merakta ediyorum, neyse AVM'ye gittim önce, bileti alacağım sonra bir şeyler yiyeceğim…

Gişedeyim ve önümde benim gibi sinemaya yalnız gelen 2 kişi daha var. Ancak, bileti satan kız, harbi salak.

Sıra önümdeki beye geldi, bilet istiyor, "zor ölüm 4’ e 1 kişi" ve biletçi kız soruyor "aşk koltuğu vereyim mi?" Adam şaşkın, bakıyor kızın yüzüne, sonra biletçi kız bana bakıyor böyle "eee" dedi kız, "aşk koltuğu istemiyor musunuz yani?" adam bana baktı, ben adama, sonra ikimizde kıza baktık. Adam "ben tek geldim" dedi. Neyse kız kırdığı potun farkında, gülüyor. Adam aldı bileti gitti.

Sıra bana geldi. "20.00 seansı Sahtekar 1 kişi " dedim ama yanımda kimse yok ve 1 kişi demişim veeee beni koparan soru geliyor, "kaç kişi ?" 10 YTL uzatmıştım, şöyle bir etrafıma baktım, 2 tane yeni yetme sırada bekliyor yan bantta, arkamda da 1 çift var, bütün arkadaşların bileti benden, 10 YTL ‘ye kaç kişi oluyorsa verin dedim. Kız garip garip yüzüme bakıyor, koltukları çiftli vereyim mi dedi? " Yok artık” dedim “siz gerçekten iyi değilsiniz, kaç saattir çalışıyorsunuz?” "5 saattir" dedi. “Yoğun bir gün mü geçirdiniz” diye sordum. Gayet rahat bir şekilde; “yoo dedi”

O zaman anladım ki kız gerçekten de salak.

Neyse lafı uzatmayım, film saatini bekliyorum bekleme salonunda durum şu, gözüme sokar gibi yalnız olan bir tek benim, sinirlerimi bozmamaya çalışıyorum. Film saati geldi, ben de filme girdim, tahmin edin salonda kaç kişi vardı. Durun çok düşünmeyin, 75 kişilik salonda sadece ben vardım. Evetttt!!! sadece BEN. Film başladı ve bitti, ben hala tektim.

Film bitti, çıkışa geldim ve asansörü çağırdım veee bilin bakalım asansörde kaç kişi vardı? Hiç kimse.

Sinemadan çıktım, Hilton Oteline doğru yürüyorum, en kalabalık olması gereken saatte Hilton Otelinin oralarda hiç kimsecikler yoktu. Sanki biri beni lanetlemişti. Koca dünyadan herkes elini ayağını çekmiş, bir ben kalmışım gibiydi.

Daha yemeği söylemiyorum bile. Koskoca yemek katında tek başına yemek yiyen kim vardı hadi tahmin edin. Tabii ki de ben. Hem de 4 kişilik masada.

Dün çıldırmak üzereydim.

Sanırım, Tanrı bir şeyleri benim gözüme sokmaya çalıştı dün. Yalnız kalmanın, ne demek olduğunu anlatmaya çalıştı bana.

Ve o arka sokaklardan yürürken, çok arabesk bulduğum o sözcükler döküldü iki dudağımın arasından; "Yalnızlık paylaşılmaz…"

Düşünsenize, gişeci kızın yalnızlığıma inat çift kişilik koltuk satma merakı, yemek salonunda onca insana rağmen tek başına yemek yiyenin “ben” olması, 75 kişilik salonda tek başına film izlemek, araya çıktığımda herkesin kaçışır gibi gitmesi, benim geçtiğim sokakların boş olması…

Ve son söz Murathan Mungan’da

“Karşımıza erken çıkmış insanları yolun dışına sürerken; bir gün geri dönüp, onları deliler arayacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz? Hayat her zaman cömert davranmaz bize. Tersine, çoğu zaman zalimdir. Her zaman aynı fırsatları sunmaz. Toyluk zamanlarını ödetir, hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların, eskitmeden yıprattığımız dostlukların, savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün…
Bir akşamüstü yanımızda kimsecikler olmaz ya da olması gerekenler yanımızdakiler değildir”

Nokta.


Blog Not: Eleştirmenler ne dedi hiç bir fikrim yok ama Sahtekar filmine gitmeyin, çok kötü,çokkk...