Neden yaşıyorum?

Hepimiz anlamlı ve üretken bir yaşamımız olsun isteriz. Başka bir deyişle boş yaşamamak, dünyadan göçüp gittiğimizde ardımızda güzel bir iz, hoş bir seda bırakmış olmak isteriz.

Bana kalırsa yaşamımızın en önemli amaçlarından biri budur. En azından benim için öyle. Şimdi kendimi geliştirmek ve üretken olmak için uğraştığım bir mesleğim olduğu için zihnimi bu sorunla eskisi kadar meşgul etmiyorum ama özellikle lise yıllarımda yaşamımın amacını çok fazla sorguladığımı söyleyebilirim.

Özellikle akşamları elime kitabımı alıp okumaya başladığımda sanki zihnim birçok düşüncenin arasında hızla hareket etmeye başlar ve birçok farklı durakta gezindikten sonra yine yaşamın anlamının sorgulandığı o noktaya geri dönerdi.

İnsanın kendi yaşam yolculuğunun sonunda ulaşması gereken hedefi belirlemesi biraz zaman alıyor. Zira bunun için öncelikle kendimizi çok iyi tanımamız gerekiyor. İnsanın kendi sınırlarını, neyi ne kadar yapabildiğini ve kendini en iyi ne şekilde ifade edebildiğini öğrenebilmesi gerçekten uzun ve zahmetli bir süreç.

Yaşam bir okul; sadece bize yaşadığımız dünyayı ve insanları öğreten bir okul değil. Kendimizi ve sınırlarımızı keşfetmemizi sağlayan ve bize her gün bilinmeyenlerimizle ilgili yeni keşifler sunan bir okul. Hayat öyle bir okul ki; diğer okullar gibi birkaç sene sürmüyor; biz kendimizi bilmeye başladığımız anda başlıyor ve yaşamımız sonlanana kadarda devam ediyor.

Bu okulun bize verdiği bilgilerden yararlanabilmek ve yaşamımızın yönünü doğru belirleyebilmek ise bizim çabamıza, isteğimize ve yaşadığımız çevrenin bize sunduğu olanaklara bağlı.

En önemlisi geriye dönüp baktığımızda; “Benim yaşamım boşluk ve hiçlikten ibaret değil. Ben hayattan bir şeyler aldım ve gitmeden önce ardımda bir şeyler bıraktım” diyebilmektir.

Dilerim hepimiz hayatta düşlediğimiz ve uğrunda çaba gösterdiğimiz kadar derin bir iz bırakırız.