Neden yazıyorum

Neden yazıyorum

Biliyorum bir karınca kadar bile
değiştiremeyeceğim dünyayı
biliyorum alabildiğine mavi
alabildiğine yeşil olmayacak
ben yazdıkça yeryüzü.

Ne işsize derman, ne üşüyene yorgan
ne zalimin başını sepete düşürecek ferman
ne de sofraya fazladan kuru bir soğan
olacaktır yazdığım bir tek şiir

Biliyorum değişmeyecek bu bezirgan başı
itin çakalın kavgası bitmeyecek
yağlı-ballı kurtlar sofrası yurdum
ben yazdıkça bir tek gözyaşı dinmeyecek
ne emeklinin maaşı yükselecek
ne rekoltesi yerli tohumun
ne bu tedirgin sabrı oğlu asker ananın
ne de umudu artacak fikren tutsak olanın

Ne füzeleri İsrailin, nede tanklarıyla ABD
bir an bile ara vermeyecekler kan dökmeye
farkındayım artmayacak bana olan sevgileri,
ne sevip saydıklarımın, nede çırılçıplak aşıkların
hatta inceden bir teselli bile olamayabilir
evine elleri bomboş dönen babaya şiir
öyleyse neden yazıyorum geceler boyunca
peki bu soluksuz kalışlar, bu bekleyiş ne içindir.

Bir kez olsun yüzlerine bile bakılmadan yıllarca
utana sıkıla girdikleri her kapıdan kovulduysa
ve eli boş ve boynu bükük bırakıldıysa şiirlerim
basit bir intikam duygusuyla burunlarını
kaf dağından indirmek için değil editörlerin
yada şan-şöhret olmazsa biraz alkış,
para-pul veyahut edalı bir bakış
da olamaz beklediğim şiirden
bir iç çeksin yeter bana her kim olursa
okuyunca şöyle bir derinden.

Önce kendime bir yolculuktur yazdığım her şiir
ben kendimi tanımak ve bulmak için yazıyorum
poyraza yelken açmayı seviyorum da ondan
akıntıya kürek çekmeyi sevdiğimden yazıyorum

Kulağımı ters taraftan tutmayı seviyorum
yüzüne-sözüne değil sadece
yüreğine de bakmayı seviyorum insanın
ve bildiğim yaşadığım ne varsa katıksız
paylaşmak istiyorum da ondan yazıyorum

İnanmadığımdan yazıyorum süslü manşetlere
inanmadığımdan özgürlüğe, pişmanlığa ve demokrasiye
bir yerlerde bambaşka bir dünya var biliyorum
sanki oraya giden dar bir patikada yürüyorum

Kalbimizde en kirlenmemiş yerinde beynimizin
bölüşülmeyi bekleyen el değmemiş hazinelerden
şarap akan derelerden, nurilerden ve hurilerden nice
bir insan var içimizde insandan öte biliyorum

Hiçbir kitabın yazmadığı, Tanrıların olmadığı bir yer
-başka türlü bir şey benim istediğim- demişti ya Can Yücel
ben uydulardan gördüğüme dünya demiyorum
bir insanın elini sıkarken cebine değil gözlerine
bakmaktır benim dünya dediğim cevher
işte ben o dünyayı anlatabilmek için yazıyorum

Bi de ben çocukken fazla sustumdu ya
bu yüzden çok tokat yedimdi hani
işte o yüzden yazıyorum.

28.03.2008