Neden yazıyorum

Sevgili Alyoşa'ya sevgi ve teşekkürlerimle..

Dünyanın varoluşundan bugüne kadar insanlar hep konuşur, kendi yarattıkları sözcük ve dillerle. Konuşmaların çok azı değişerek aktarılabilir gelecek nesillere. Çünkü konuşma, ağızdan çıktıktan sonra işlevini çabuk bitiren bir eylemdir.
Sözcükler uçup giden kuşlar gibidir, tekrar yakalanması zordur. Unutulmaları çok kolaydır çünkü vefasızdırlar. Biraz yaramaz olurlar, bir yerlere saklanıverirler.
Bügün ilk insanların ne konuştuklarını bilmiyoruz ama, mağarasının duvarına yaptığı resimler, şekillerle onları anlayabiliyoruz.. O zamanlar hakkında bilgi sahibi oluyoruz. Tarih yazı olmadan nasıl yaşardı bilemiyorum.
Yazı o anın, düşüncenin, duyguların ve o zamanın anında çekilmiş harfli fotoğrafları. Kalıcı ve belki de insanoğlunun ölümsüzlüğe uzanış çabası.
Ben okumayı çok sevdiğim için yazmayı da çok sevdim. Yazmak insanın kendisiyle başbaşa olduğu, daha rahat ettiği özgürlük alanı. Yazarak bana ve herkese ulaşan insanların yolunda bir nokta olmak çok keyif veriyor. Daha çok sevgiye, kalbe insana yazılarla dokunabilmek ve paylaşmak mutlu ediyor beni. Yaşadığımız uçup giden yıllar ve hikayeler yazılarda buluşuyor birbiriyle. Hayat koşusunda dinlenme molası benim için yazmak.
Ve işte sizler gibi değerli insanlar, dostlarla hep biryerlerde buluştum yazarak ve okuyarak. Paylaştım, bilgilendim, duygulandım ve hep öğrendim.
Bu yüzden hepinizi çok seviyorum