- Kategori
- Şiir
Nedim ORTA anısına (5) Güneşti Işığımızı Kıskanan
Babamın yayımlanmamış şiir kitabından,
GÜNEŞTİ IŞIĞIMIZI KISKANAN
Bir masaldı bitmeyen sorunlarımız
Cop yiyordu okuyan
Anayasa vardı tozlu raflarda
Silinsindi ve de girsindi köye
Okşasındı köylüm çocuk örneğin
Masal bitsindi.
Bir umut ışımalıydı yokluğun gözlerinde
Çok çok akmalıydı aydınlığım
Varsın kol gezsindi coplar sırtımda
Anayasa köy yolunda.
Büyük adamlar küçüktür çoğunluk
Bilsindi köylüm
Doğu nere, Vietnam nere?
Karayağız petrol ne bilsin
Kim vurulmuş maden ocağında
Grev ne grevci
Komprador ne? ne? ne?
Nedeni çözülmez yokluğun
Coplar nedensiz vurur bilinci
Köylüm bilsin
Aç, çıplak, ışıksız bilsin karanlık ne?
Okuyan cop yermiş yer
Işık ağmış gözlerimden öte ışık kudurtan ve güneşi kıskandıran
Kim ölmüş kara taşın ardında ki gözleri kara
Grev gömleği sırtımda sıcak
Cop yermiş okuyan
Yalan
Her copun özgürlük gülleri açtığı
Biz uyanırsak
Biz bilinçli
Biz köyü ışıtan
Neden acıdır petrol neden kömür acı
Kandır yanan sobalarımızda
Uzun Mehmet kan ağlarken
Anayasa ne ki
Okusun Hasan'lar, Dödü'ler elele
Okusunlar köye okul gerek
Der mi Anayasa, der
Biz istersek
Biz bilinçli
Biz okursak biz
Neden sağ-sol neden?
On sekiz yaş sonrası
Bir oy bir oy nere gider
Bilsin köylüm gayri
Kim ne eder ne yer...
Nedim ORTA