Nedim Orta anısına(12) İki şiir

Babamın 26 Şubat Cuma ve 26 Şubat Cumartesi 1965 günü Ajans Türk-Şiirli ve Saatli Takvim sayfasında yayımlanan şiirleri.

İLK ÇAĞDAN BU YANA GELEN

İlk çağ mutluluğuydu bu

Dudak uçlarında sırıtan

Bir betik kaldı o günden bu güne

Yaban yaşantısında ilk çağın

Sevisiz gözlerin çürüdüğü.

İlginç bir olguyu gözlemek

Ya da ürpermek gayzerlerin fışkırmasından

Anasız çocukların uykusunda

Öpülmedik yanakların

Göz yaşı ıslaklığı

Nembüs bulutlarının kümelenişiydi

Bitkisel yaşantısında ilk çağın

Deli yağmurlardı yağan

Ki yaban hayvanların

Korktuğu şimşeklerden.

Bu günü eşitlemek ilk çağ

Görkemli bir aldanışa atar bizi

Nasılsa palmiye gölgelerinden

Bambu kulübeleri sessizliğinde

Çığlık çığlığa haykırışıdır insanlığın.

Size aynaları tutsam arap saçlarında

Öpülmedik dudakların çürüdüğü

Yaban yaşantısında ilk çağın

Medeniyete susamı insanları

Ki çocuklardı gün gün değişen.

Size yaban çiçekleri getirsem

Mağara duvarlarını çerçevelesem gözlerinizde

Kirli saçlarıyla çocuklar

Ölüm sevileri tutamaz

Meydan okur ölüme,

Size ilk çağı getiremem

Yakın çağın düşünceleriyle

Tümcek kulak verin

Bu ses yaşantısının iniltisi

İnsanı insanlığa götüren.

Nedim ORTA

-

AKÇA KANI ÇOCUKLARIM

Ben gülemem dostlar

Doğmadan ölen çocuğun gecesinde.

Bu eller benim değil inanın

Öldürdüğüm bir çocukta doğmamış

En büyük günahı işledim.

İnanın bu eller benim değil

Gecelere yalnızlığı ben koymadım

Yemin ederim.

İnsanın değil bu eller benim

Kim ne derse desin ben suçsuzum

Onu ben öldürmedim.

Bir id uykusuydu bu

Beni karanlıklara götüren

Akça kanı akan çocuğun gecesin de

Bu kan benim kanımdı damar damar

Ölen çocuk benimdi inanın

Büyük bir tutkuya kurban.

Bu bir id utkusuydu

Beni dar ağacına çağırmayın gelmem

Önce gecelerin yalnızlığını alın.

Ben gülemem dostlar

Doğmadan ölen çocuğun gecesinde

Gülemem...

Nedim ORTA