Nedir ki aşk dediğin?

Belki bugün sarsıcı

belki yarın yeniden doğmak var.

Belki kimseye vermediğim küllerim vardır

açılmamış yakut taşlı bir kutunun içinde.

Belki bir gün anka kuşu oluveririm

Kimseye emanet edemediğim sihirli parlak taşlarımla yanyana durur belki küllerim.

Bir viking kayığıyla açılıveririm belki,

küllerim, yanar döner parlak taşlarım ve ben.

Kendime değil

küllerime kıyarım.

Okyanusun ortasında

bin yıl da geçse.

Yakut taşlı mücevher kutusu,

küllerim ,

o

ve benim parlak renkli camdan taşlarım.

Yeşilime kıyar,

kendime uzaktan bakarım.

Dün yoktu,

yarın belki,

sadece bugün benim.

Yeşil yosunlar yolculuk arkadaşım

Denizin okyanusa açılan geniş kanallarından

Savuruveririm belki kendimi bir kayıkla.

Bir bakarım belki,

yarın dünü düşler olmuşum.

Özlem Erkaplan