Nedir önemli olan?

İster kırsal bir alanda yaşayın, ister bir gece kondu da, isterse şehrin en lüks semtinde oturun.

Bu bir anlamda o kadar da önemli değil. Bir yerlerde insanlar üşürken, bir yerlerde bebeler soğuktan hasta olurken, sizin nerede ve ne şekilde yaşadığınız hiçte önemli değil.

Önemli olan, her zaman, her yerde doğru ve aydınlık düşüncenizle, insanlara doğruları gösterebilmenizdir.

Sizden daha zor durumda yaşayan insanların dertlerine ortak olabilmenizdir.

Önemli  olan, duyarlı ve ilgili olabilmenizdir.

Önemli olan, bulunduğunuz ortamlarda bir adım önde bulunabilmektir.

Yüreğinizle, ellerinizle, bakışlarınızla, gözlerinizdeki tebessümle, sevginizle elinizden geldiğince yardımcı olabilmenizdir.

Zaten bir adım öne geçebildiğinizde sizler de göreceksiniz ki; giyimlerin, kuşamların, yiyeceklerin o kadar da önemi yok.

Biliyorsunuz, bu dünyaya insanlar çıplak geliyor ve geldikleri gibi gidiyorlar.

Tarihte hiç kimse, giydikleriyle, içtikleriyle anılmamıştır. İnsanlar çevresine bıraktığı izlerle anılmışlardır.

Önemli olan, ne giydiği, ne içtiği değildir.

Önemli olan, yüreğindeki sevgisini, bilgisini insanların yararına kullanabilmesidir.

Zaten insanlar fiziksel olarak hep birbirine benzer.

Birbirimizden ayrıldığımız tek nokta, duygu ve düşüncelerimizdir.

İnsanlar, bilgi ve becerileriyle, yaptıklarıyla ya da yapacaklarıyla, bulundukları ortamlarda bir yer edinememişlerse, bu durum onları mutsuzluğa düşürür. Ve böylesi insanlar,  bu bilgi eksikliklerini  lüks ve pahalı giyimlerle, kaprislerle, içi boş  ve değersiz işlerle daha fazla ilgilenerek bu eksik yönlerini kapatmaya çalışırlar. Bu davranışları, tıpkı çok çirkin olan her hangi bir şeyi makyajla güzelleştirip, olduğu gibi değil de,  olması gerektiği gibi göstermeye benzemektedir. Ama  sahte güzellik fazla sürmez, bir zaman sonra boyalar akmaya başlar. Sonradan eklenerek yapay yaratılan her güzelliğin  bir zaman sonra maskesi düşüp, gerçek kimliği ortaya çıkar.

Zaten hepimiz paramızın elverdiği ölçüde giyiniyoruz. Önemli olan giysilerin pahalı olması değil, temiz olmasıdır. Çünkü giysiler ne kadar iyi olsa da,  insanın yüreğine iyi şeyler  veremiyor.

İyi ve şık giyinebilmek insani yüceltmez.

Pahalı giysilerin sağlıklı düşünce ve yüreğe sevgi vermesi gibi bir becerisi yok.

Yüreği ucuz olan insanların pahalı giyimleri ancak kendi kendini kandırmalarından başka nedir ki.

Yemek saatleri öyle... İster lüks bir masa da yemek yiyelim, ister bir simit yiyelim bu o kadar da önemli değil. 

Bu dünyada aç insanların, aç çocukların, bir dilim ekmeğe muhtaç olanların varlığı sürdükçe bazı insanların ne yediği ne içtiği o kadar da önemli değil. İnsanlığı kurtaracak olan yine  insan sevgisinden başka bir güç var mı?

Sevgimizi tam olarak bölüşebildiğimizi  söylemek mümkün mü?

Sevgiye aç, dostluğa hasret olanlar, çoğunlukta değil mi?

Yalnızken yaşamına kıyanların varlığı insani duyguların ne kadar sınırlı paylaşıldığını göstermiyor mu? 

Önemi var  mı, paylaşılamayan bir sevginin varlığı?

Bir yerlerde insanlar acı çekiyorken, bir yerlerde insanlar huzur ve mutluluktan çok uzakta iken, bireysel mutluluğumuzla iç huzurumuzu bulabilir miyiz?

Çevremiz mutsuz, çevremiz ağlıyorken, biz mutlu olabilir miyiz? Eğer hiç bir kaygı duymuyorsak toplumsal acılarımızda, sosyal yönümüzün ne kadar zayıf olduğunu, ilgisiz ve vurdumduymaz olduğumuzu  göstermez mi?

Biz ne kadar zayıfız?           

Nedir bizi biz eden?

Nedir bizim için önemli olan?

 Yazar: Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

Kaynak: Bu eser Mustafa Çifci’nin “Akıp Giden Hayat” adlı kitabından alınmıştır. Her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasası hükümlerince yasaktır.