Nefes: Vatan Sağolsun

Her şey vatan için! Her şey vatan için! Her şey vatan için!

Benim vatanım sensin. Bu bulutlar, al bayrağı mütemadiyen yırtan bu çetin rüzgar, kayaları beyaza bulayan kar, bu topraklar sensin. Uğruna öldüğüm, uğrunda öldürdüğüm...

Ya katil olursun, ya kurban!

Asker uyumaz. Uyursan ölürsün. Sen uyursan herkes ölür. Cenazeni annen alır, bağrını yırtarak ağlar, dudaklarında iki sözcük: Vatan sağolsun! Baban bir köşede gönlünden yaşlar akıtır, karın dul, çocukların yetim... Sevgilini bakkal alır.

Asker yemek yemez, bir şey içmez. Asker ya katildir, ya kurban...

Her kayalığın ardında, dik yamaçta, küçük oyukta, tepenin ardında, çatının karında, karla kapanan Atatürk büstünün ardında bir PKKlı vardır.

2300 kusür yükseklikteki Karabal Jandarma Karakolu'nda, çetin kayalıkların tepesinde, her bahar boyası yenilenen GÜÇLÜYÜZ, AYAKTAYIZ, HAZIRIZ yazan prefabrik çatının altında şafağa gün, saat sayan askerler vardır. Her an gerçeklikle hayal, ölümle yaşam arasında hayata tutunmaya, geride bıraktıklarına ayak uydurmaya çalışırlar.

Çatıdan kan damlarken şakalar yapar, şiirler yazar, türküler söylerler. Ölümün nefesini hep enselerinde duyarak.

_Özgürlüğü için savaşan halkımın adını ağzına alma.

_Dağlara çıkıp can alacağına doktor olup hayat kurtarsaydın. Beceremedin değil mi?

_Seni bulduğumda yenge çok üzülecek.

_Sevgilinle ilgileniyorum, şimdi gelemem!

Televizyonda bir güzellik kraliçesi, dağın başındaki bir karakolda soğuk mermerin üzerinde kanlar içinde can çekişen PKKlı bir kız. İkisi de aynı ülkeden. İkisi de güzel.

Her şeyi vatan olan bir yüzbaşının Irak sınırına yakın bir karakoldaki kırk askeri PKKlı militanlarla savaşmaya, daha doğrusu hayatta kalmaya hazırlayışının; karısı, iki çocuğu ve yeni bir arabası olan şehit arkadaşı Volkan'ın intikamını almaya çalışmasının hikayesi.

Levent Semerci iyi bir iş çıkarmış. İzleyin... Kuşatılmışlığı siz de bağrınızda hissedeceksiniz.