Nefes almama izin ver

-Dün beni sadece bir kere aradın, bütün gün kulağım telefondaydı. Acaba telefonu sessize mi aldım diye defalarca baktım... Ama nafile...

-...

Tezini yetiştirmen gerektiğini, yoğun olduğunu biliyorum, seni rahatsız etmemek, daha doğrusu tedirgin etmemek için ben de aramadım. Akşam eve gidince şöyle bir dinlensin, kendine gelsin diye bekledim, yine aramadın. Hani uyku saatin geldiğinde konuşurduk ya her gün, ben sana masallar anlatırdım. İşte o saatte aradım seni; ama açmadın.

-Uyumuşum, çok yorgundum.

-İnsan bir sesimi duyar kapatır, bu kadar mı zor? Bu tavırlarınla beni kendinden uzaklaştırmak istediğini düşünüyorum; çünkü sen diğerlerine benzemezsin. Aman sevgilimi aramayayım da o beni arasın diye naz filan da etmezsin?

-Yok öyle bir şey...

-Peki ne o zaman neler oluyor bize?

-Seninle saatlerce konuştuğumuz günlere ne oldu? Sana telefonda masallar anlatıp seni uyuttuğum günlere ne oldu?

-Bilmiyorum...

-Seninle konuşamadığım zaman kendimi annesini pazarda kaybetmiş bir çocuk gibi yalnız hissettiğimi bilmiyormuş gibi davranıyorsun.-

-Gelecek kaygısı, yarın ne yapacağım, hangi işte çalışacağım soruları beni öylesine yıpratıyor ki ne yaptığımı ben de bilmiyorum.

-Ama bunları birlikte konuşup birbirimize destek olabiliriz, daha önce ben sana destek olmadım mı, sen bana destek olmadın mı?

-Tabii ki...

-Yoksa benim varlığım seni rahatsız mı ediyor?

-Hayır, nerden çıktı bu şimdi?

-Peki o zaman benden neden kaçıyorsun?

-Ben kendimden de kaçıyorum, nefes alamıyorum. Senin destek olmak için attığın her adımda kendimi daha kötü hissediyorum.

-Ama ben de kendimi yalnız hissediyorum, bana değer vermediğini, benden uzaklaşmak istediğini düşünüyorum.

-Kuruntu bunlar...

-Evet haklısın, sanırım komplekslerim depreşti.

-Nefes almama izin ver lütfen, kendi ciğerlerimle doya doya nefes almama izin ver...

-Nefes al... Haydi doya doya... Hoşça kal..

-Herkes kendi ciğerine. Bazen oksijen de boğar insanı....

-Beni terk mi ediyorsun?

-Hayır. Hani hep konuşurduk ya:" Aşkta bağlılık mı bağımlılık mı?" onu düşüneceğim. "Bağım"larımı çözüp bağlarımı takacağım. Tabii başarabilirsem. Telefonunu da beklemeyeceğim, nefes aldıktan sonra ararsın...

-.....