- Kategori
- Aşk - Evlilik
Nefesim
Gülüşümsün benim; öyle masum, öyle güzel, öyle içten ve kalbimden gelen bir tebessümsün.
Kalbimsin benim; öyle güzel, öyle farklı, öyle bendesin ki ve ben ölünce bitecek olanımsın.
Nefesim, yanında yürürken öyle mutluyum ki huzur doluyum. Attığım(n) her adım biraz daha âşık ediyor (s)beni (b)sana, konuştuğum(n) her kelime biraz daha bağlıyor (s)beni (b)sana, öptüğüm(n) her an biraz daha (s)beni (b)senin kılıyor.
Sen "benimsin" bendesin ve hep bende kalacak olansın.
Bana aitsin, bende sana aidim.
Her cümlen "ben"le başlayıp "sen"le bitiyor,
Her cümlem "sen"le başlayıp "ben"le bitiyor.
Gece-gündüz her daim yanı başımdasın, seninle gözümü açıyorum gene seninle kapıyorum. Uyurken bile aklımdasın, kalbimdesin, bendesin, rüyalarımda bile benimlesin.
Seni anlatmaya gücüm yetmiyor, bende ki seni sana, kalbine akıtacak kelime bulamıyorum. Tam anlamıyla benim olduğunu, sana ait olduğumu, delicesine seni sevdiğimi, canımı ayaklarının altına gözümü kırpmadan sereceğimi, her bakışında içimdeki fırtınayı, bir gülüşüne bin ömrü feda edebileceğimi, mecnunun Leyla yı sevdiği gibi son nefesinde bile sevdiği gibi, benimde seni sevdiğimi anlatacak kelime yok nefesim, yok!
Nefesim mm...
Sen benim Leylamsın çöllere düşmesem de,
Gözlerinde ki aşk'ı gördükçe bin yıl çöller de aşk ile kıvranan bir bedenden bile üstünsün yüreğimde...
Nefesimsin... Son nefesimsin... En değerlimsin...