Neler olur bilmeden...

Sınandığınızı hissedersiniz.

Her şeyin mükemmel olabileceğinize inancınızı yitirmek üzere:
''Benden ancak bu kadar olur,
direnmek te bu kadar,
pozitifliğe yapışmak ta.'' deyip, ....pes etmekle etmemek arasında, akıntıya bıraktığınız an kendinizi,
bir anda mucize oluverir.

Belki beklediklerinizin birine bile benzemez.
Akılda bile kalmamış bir eski hikayenin,
bir eski hayalin,
gerçeğe dönüvermesi,
beklenmeyen bir acayip mucizedir.

Hazırlıksız yakalanmanın,
ama büyülenmenin,
hayatı akışına bırakma kararının incelikli çekiminin ışığına tutulursunuz.

Akla gelmemiş olan gerçekle hayal arası mucizenin ışığına doğru,
çekim alanının cazibesine dayanamayarak yürüsünüz.

Hazırlıksız yakalanmanın sıkıntısını da taşırsınız büyüyle beraber.

Ne olurdu daha pırıltılı ve pürüzsüz iken karşıma çıksaydı dersiniz.

Benim ışığım da en az mucizenin kendisi kadar eksiksiz ve tamamlanmış olsaydı diye hayıflanırsınız.

Komplekslerimden arınmıştım hani dersiniz.
Bu pürüzler benim aslımdı ve kendimi böyle seviyorum.
Şimdi bu sıkıntıya neden izin veriyorum dersiniz.

Mucizenin kendisi de, ağırlığınca kendinden hoşnutsuzmuş aslında.
Tanışırsınız.

Aklınız almaz.
Nasıl olabilir de kendiyle barışık olamaz benim ışıltılı mucizem dersiniz.

Size dokundukça elini yakacağından çekindiğiniz mucize;
kendinden memnun olmayan,
o ışıklı,
hayal ve gerçek arası çekim alanı
onca kendi ağırlığınca hoşnutsuzluğuyla sizin elinizi yakacağından çekinir.

Oysa bilmez,
görmez,
ikna olmaz:

Nasıl korunduysa ve nasıl arındıysa,
o kendinden hoşnutsuz mucize,
inanılmaz bir başka mucize yaratıyordur çekim alanındaki size doğru...

Ne yaşarsa yaşasın ağır gelen,
size doğru, kendinde varolmadığını sandığı bembeyaz ve çok duru bir huzur veriyordur.

Farkında olmasını dilersiniz...

Huzur, mucizenin bulunduğu yerdedir.
Kendisidir.
Aslı, ışık ve cesarettir.

Yıllarca zor da olsa edindiğiniz, olumluya ve pozitife doğru gitme,
sıkıntının odağından uzaklaşma alışkanlığınız,
bir anda,

casaretinizden,
akılnızdan,
duygunuzdan,
kendi parçalarınızın bütününden,

bir başka akışkan ve ışıklı çekim alanına doğru kayar gider.

Kolayca akarsınız, elini uzatan mucizeye.

Tamam, ve devam dersiniz....

Devam hayatla birlikte...

Akışın içinde kalalım biraz daha....

Özlem Erkaplan