Neler Yapılmaz?

Seçimlerden önce kumaş tuccarı eski dostumla sohpet ederken 'ülke eğer düzelecekse muasır medeniyetler seviyesine erişecekse yargı yürütme ve yasama kavramları Avrupa düzeyinde gelişecekse ve de insanların insanca yaşayacak ortam oluşacaksa mesela 100 adet gömlek varsa mağazamda 30 adetini devlete vermeye cani gönülden raziyim' der demez yanımda oturan dostum 'dairelerimin bir tanesini de ben verirdim devlete eğer ülke Avrupa standartlarında gelişme sağlayacaksa' dedi..

Bizlerin eti ne budu ne fakat taa Özal döneminden başlayarak günümüze kadar gelmiş geçmiş hükümetlerin destekleriyle sıfırdan zenginliğe erişmiş sayısız kişiler var ülkede. Hepsi de serbest piyasa ekonomisi koşullarından yararlanarak tırnak içinde 'koşulların açık taraflarını kullanarak zengin olmuşlar'.

Diyeceksiniz ki, devlete vergilerini ödüyorlar.

O farklı bir konu.

Ülkeyi ayrıştırmaya çalışan siyasetçiler değil, kamucu ve gerçek birlikteliği (yapay değil) isteyen insan odaklı yönetimini ilke edinen siyasiler olsaydı ülkede ülkedeki tüm insanların insan gibi yaşayabilmeleri için çözüm yollarını arar, sivil toplum kuruluşlarıyla işbirliği yaparak önce ülkenin dış borçlarının ödenmesi için büyük iş adamlarının desteğiyle konsensuz hazırlayarak devlet-işadamları işbirliğiyle borçlar kapatılarak ülkede yeni bir sayfa açıldığı zaman insanların insanca yaşamaları için ortam hazırlanmış olur.

Tabi bu oluşumun gerçekleşmesi için önce ülke seçimleri çarşaf liste formülünden çıkması gerekir.

Zamanla daha net görebileceğimiz Ekrem İmamoğlu'nun herkesi kucaklayan politika zemininde söylemiş olduğum şeylerin gerçekleşmemesi için hiç bir engel yoktur.

Yeter ki insan odaklı tüzükleriyle yola çıksınlar politikacılar.

'Önce ülke daha sonra dünya' felsefesiyle zengin topraklara sahip ülkede neler yapılmaz ki değil mi sevgili okurlarım?