Nerde kendini bilmez çocuklar...

Kimdi o bilir miydiniz? O gözünü kardeşlik, dostluk bürümüş biriydi.O "Türkiye'de Ermeni olarak yaşamak nasıl?" sorusuna "Çok güzel bir şey, herkese tavsiye ederim." diye cevap veren biriydi. İnsandı o.

Böyle biri neden öldü neden öldürüldü peki? "Kendi kimliğini ötekinin varlığına göre konumlandırmak hastalıktır. Kimliğini yaşatman için sana bir düşman gerekiyorsa, senin kimliğin hastalıklıdır." dediği için mi acaba? İnsan gerçekten merak ediyor. Bu kadar kavga karşıtı, milliyetçiliğin ötesinde duran bir insanın neden öldürüldüğünü... O kadar da düşünmeye gerek yok aslında, amaç belli: Birilerinin çıkarlarına ters düşen tavırlarının durdurulması gerekiyordu. Tehdit ederek, göz korkutarak durdurulamayacağını anladıklarından tek çare kalmıştı; o da ölüm. Ne kadar basit gözüküyor değil mi bir insanı öldürmek. "Ermeni-Türk Kavgası'nı" durdurmak için elinden geleni yapan bir insanı ancak ve ancak o kavgadan bir çıkarı olan insanlar durdurmak ister; çünkü neden başkaları böyle bir şey istesin ki? Düşmanlığın, kavganın sürmesini kim ister ki? Bunun cevabı da basit: çıkarlar.
Ne diyorlar ona Ermeni milliyetçisi. Öyle varsayalım, o zaman neden Ermeni diyasporası Hrant'ın ağzını açtırmamak için türlü şeyler yapıyor, neden Hrant gibi bir "Ermeni milliyetçisi" nin söylediklerine karşı çıkıyorlar. Bir oturup düşünmek lazım.
O sadece Türkiye'de yaşayan bir Ermeni değildi. Ermeni ve Türk kimlikleriyle -dikkatinizi çekerim biri değil ikisiyle de" gurur duyan bir insan, bir gazeteciydi.
Ne demiş Hrant ? Demiş ki "Türk’ten boşalacak o zehirli kanın yerini dolduracak temiz kan, Ermeni’nin Ermenistan’la kuracağı asil damarında mevcuttur. yeter ki bu mevcudiyetin farkında olunsun." Bu lafını alıp bir taraftan bir tarafa vuranlar, çarpanlar çıkacaktı tabi ki, hem de çok sayıda. Bu lafı anlamak gerçekten de o kadar kolay değil aslında. Sadece şovenist, ırkçı yazarları okumakla bitmiyor okul ne yazık ki. İnsanların ufuklarının biraz genişlemesi gerek, at gözlüğüyle bakmamaları gerek eğer bunu anlamak istiyorlarsa, tabi ki istiyorlarsa. Yıllardır ASALA' nın yaptıkları, Ermeni diyasporasının yaptıkları, söyledikleri Türk milletinde bir kine bir nefrete dönüşmüş doğal olarak. İnsanların içlerinde Ermenilere karşı zehirli bir kan birikmiş. Bunun boşaltılması ise yine Ermenilere kalmış diyor Hrant, Ermenistan' a ve "o"nun diyasporasına. Ancak bu gerçekleşirse, Ermenistan doğruyu görüp; doğru söylerse halklar kardeşce yaşayabilir diyor, Hrant. Ama yok...

Dogru olsan ok gibi, elden atarlar seni
Egri olsan yay gibi, elde tutarlar seni
Menzil alır doğru ok, elde kalır eğri yay.

Aslında millete de kızmamak gerek. Okuduğunu anlama yetisi kazandırılmamış ona yıllardır. Anlamayı öğrenen de istediği gibi anlamış. Okuma-yazma oranın bu kadar düşük olduğu bir ülkede okuduğunu anlayanın az olması pek de garip değil aslında.
Garip olan ise yaklaşık bir sene önce Hrant' ın cenazesinde "Hepimiz Ermeniyiz." lafına uzatılan saldırılar. Bundan önce bir çok yazarın söylediklerini hatırlatmak isterim. "Neden kimse İsrail saldırganlığı karşısında, "Hepimiz Filistinliyiz" mitingini yapıldığında, tek bir kişiden itiraz gelmeyip, söz konusu sloganda, bu sefer Ermeni sözcüğünü kullanmak tepkiye yol açınca, ırkçı bir suçüstü hali nasıl da ortaya çıktı. Peki ya Almanya' da ırkçı Neo-Naziler' in saldırılar karşısında "Hepimiz Türk'üz." denildiğinde ordan bir Alman vatandaşı çıkıp ben Türk değilim demedi."

Bir daha açar mı karanfil korkusuz
Bir daha uçar mı güvercin şehirde
Yalancı güneşli bir ocak
Mübarek cuma gününde
Gitti cancağızım gitti!
Bitti son istanbul...

Mutlu Türkler günlerini rahatça yaşamaya devam ediyor. Biz ise; güvercinler, arkamızdan vurulacağımız günü bekliyoruz. Selam olsun sana...