Nerdesin

Sayın başbakanımızın bu acılı gününde yıllar önce yazdığım bir şirimi sunuyorum...

Üşüyorum anne

Üşüyorum, nerdesin?

Düştüm zamane, açlık bahane, anne.

Mevsimlerine durdum, meltemlere yüz sürdüm

Seni göremedim, nerdesin?

Uyuyamam, kınalı ellerin yok

Bin vitraydan sızıyor ya ışığın

Yüreğime işliyor sıcağın, yanıyorum anne.

Sana ben düşmedim şubatla

Bir melek ruhu arzundum imbatla

Bindallı beşiğinde mesuttum

Vakarlı ninnilerinle palazlandım

Yaşadık kaç  bin  yıl  mutlu sabahlar

Altay ‘dan süt emdin nurlu ışıkla

Göçebe ruhun medeniyetti

Bağdat’da feryadın Fuzüli

Tiz tını Ana, Anadolu’da anne

Kös vurdu, köz oldu ciğerim

Düştüm uzağına Yemen’in

Esir alındı Tartarlar, vurdular turnaları

Adı yok Bosna’da  mahşerin

Metalik ilizyonlar sardı dünyayı

Elinde baharların düğmesi,

Açmaz mı çiçekler nisanda, anne

Bağım, bağbanım yabanı

Güllerin ahı var

Köroğlu ’nun, karacaoğlan ’ın,

Yunus ’un, Mevlana’nın...

Nene Hatun dun kala da,   bin ışık yılı ebedin

Miğferiydin evlad-ı Fatihanın

Kan fışkırıyor mozaiklerden şimdi

O mekanların çatısı damlıyor

Bütün sular bulandı, onur ipe dolandı

Kan revan İsa, kin kusar mı Musa?

Meryem’in hali perişan

Zeynep’in, üstünü başını yoldular

Ne hale koydular

Seni göremedim Ey! ... Nurlu el,

Gel

Ruhuma ser al yazmanı

Karanlıklara çal şamarını, uyanayım.

Hayra alamet değil bu titreme 

Üşüyorum, nerdesin anne....