Nerede sevgi orada Allah

Din Allah’a yaklaşma çalışmasıdır.

İnanan kimse ibadetlerle kusursuzlaşarak Allah’a yaklaşmaya çalışır.

Din ibadet değildir yani…

İbadet dine çalışmadır.

İnanan ibadet ederek Allah’ı sever onu sevindirmeye çalışır.

Sonuçta kusursuzlaşarak Allah yanında yer bulur kendine…

Bugünkü anlayış ibadet etti mi kişi işi bitirmiş sayıyor kendini…

Yanlış tabii…

…

Bakın ünlü Rus yazar Tolstoy bu konuda neler aktarıyor:

“...'Luka İncili'ni okuyordu, altıncı bab’a gelmişti şunlar yazıyordu orada:

‘Bir yanağını vurana öbür yanağını çevir.

Cübbeni alanın entarini almasını engelleme…

Senden isteyene ver.

Malını alandan onu geri isteme…

İnsanlığın sana nasıl davranmasını istiyorsan onlara öyle davran…’

Kitabın ilerleyen sayfalarında şunlar yer almaktaydı:

“Bana ‘Rabbim! Rabbim’ diye dua ediyorsunuz da…

Niçin söylediğim şeyleri yapmıyorsunuz?

Bana gelip sözlerimi dinleyip ve yapan:

Toprağı derince kazıp temeli kaya üzerinde yükselterek evini yapana benzer...

Azgın seller o eve hücum etse onu sarmaya güç yetiremez!

Fakat sözlerimi dinleyip de yapmayan:

Temel atmadan evini toprak üzerine yapana benzer...

Seller o eve hücum eder etmez yıkar, geriye sadece enkaz kalır.”

(Tolstoy- Hayatın anlamı)

…

Kuran’da Saf Suresinde de benzer Allah öğüdü var:

“O söyleyip duranlar söylediklerini yapsalar ya…” diye…

İki kitapta da benzer öğüt bulunuyor.

Yani Allah bizden şikâyetçi…

…

Biz şöyle anlıyoruz en iyi yorumla:

Namazımı kılar, orucumu tutar diğer ibadetlerimi yaparım Allah beni cennetine alır.

Gerisi beni ilgilendirmez!”

Böyle değil işte!

İbadet sonuç değil!

İbadet başlangıç!

İbadet güzel ahlaka gitmek için inananın yüreğini Allah sevgisiyle doldurma egzersizidir.

…

Allah kişiden kendine hizmet etmeyi istemiyor!

Allah noksansızdır ve hiçbir şeye hiç kimseden ihtiyaç hissetmez!

Allah sadece insanın insana karşı yaklaşımlarını sevgiye dayalı olmasını öğütlüyor.

Ancak seven sevdiğine asla kötülük yapamaz!

Yani din insanın yüreğini Allah’a ve insana karşı sevgiyle doldurması çalışmasıdır.

Nerede esevgi orada Allah!. (Tostoy- Yaşamın anlamı)

…

Allah’a inanan kimse kesin olarak:

Affeden, aldırmayan ve sabreden olacak!

Kinden, nefretten, düşmanlıktan uzak duracak!

Yalanı unutacak!

Daima yüzünü hayra ve barışa dönük tutacak!

Kötü söz ve eylemden kaçınacak!

Hata yaparsa bizzat hata yaptığından hatasının affını isteyecek!

Kötülüğü iyilikle önlemenin yolunu bulacak!

Güler yüzlü, tatlı dilli olacak!

…

Allah’a inanıyorum deyip Allah’ın öğütleri doğrultusunda yaşamamak...

Boş söz ve davranıştan öteye geçmez!

Allah’a inanan insanlar bunda samimi olsa dünyanın çehresi bir yılda değişir.

Din duygudaşlıktır..

Din görevdeşliktir.

Din bu yönleriyle; dayanışma, paylaşma ve başkası için bolca üretmedir!

Gerçek din insanları çoğalsa göreceğiz yaşam nasıl bir tatlı uğraşmış ama…

Âmâsı var işte…

Ne diyor Tostoy: "Nerede sevgi orada Allah!"

Saygılarımla…