Nereden nereye?

Ananemle evde oturmuş, normal şartlar altında yapılan tv saatindeyiz, beş çayına da daha kocaman bir saat var... "Biz sizin yaşınızdayken dantel örüp evin her köşesini temizlerdik!" diye başlayan yakınmalarına gülsem mi bunaldığımı belli mi etsem kararsızlık içindeyiim! 

Aslında anlamak gerekir altmış yaşını geçen ninelerimizi, onların otuz yıl öncesinde hayal ettiği torunları olamadık. Ama ananeciğim devir aynı devir değil ki! Ben de evde ev işi yapıp çocuk büyütmeye adanmış bir devrin insanı olsam, belki yirmili yaşlarımda bu saatte evde oturmama kızmazdım. Seninle karşılıklı çıkartırdık şişlerimizi, yünlerimizi; başlardık bir yandan dedikoduya. Yan komşunun kızı kime kaçmış, sokaktan geçenlerde geçen delikanlı kimin oğluymuş?

"Kabullenmek" kelimesi belli ki ilerleyen yaşlarda kabullenilmeyen bir eyleme dönüşüyor. Ah içinde çelişkileri barındıran güzel dilim! Bundan otuz sene sonrasında bürüneceğim kimliği düşünüyorum da, acaba ben de yakınır mıyım torunlarıma işsizliklerinnden? 

Kim bilir, hayat ne gösterir ;)