Nerelisiniz?

Birisiyle tanıştınız mı, ilk soru hemen klasik olarak hazırdır: Nerelisin?

Neden bu kadar önem taşır insanlar için "nereli olmak", bunu henüz anlamış değilim. Ne bir ayrıcalık ifadesi, ne aşağılanacak bir durum. Benim gözümde insan, kişiliğine yansıyan bilgi ve becerisiyle, sahip olduğu sosyal özelliklerle ve taşıdığı üstün insanlık meziyetleriyle değer kazanır.

Hani bir de şehirler arasında, birbirine zıt farklılıklardan söz edilmiyor mu, çıldırmak işten değil. Düşünün ki A köyü ile B köyü birbirine komşu. Bu köylerde yaşayan Hasan ile Hüseyin de çocukluk arkadaşı. Ama A köyü başka ile, B köyü başka ile bağlı.

Günün birinde iki arkadaş diyelim iş bulmak için İstanbul'a geliyorlar. Birileri hemen soruyor: Nerelisin? Gençlerden biri Ankaralıyım diyor, biri Çankırılı... Şimdi bu iki arkadaşın "şehir" bazında ne gibi farklı bir özelliği olabilir ki?

Ben İstanbullu olmayı isterdim. Çünkü bu şehri çok seviyorum. Lise son sınıftayken bir haftalık bir geziye çıkmıştık. Türkiye'nin bir çok vilayetini de o zaman görmüştüm zaten. İlk birkaç gün laylaylom vaziyette geçti. Ama orta Anadolu'nun ötelerine doğru gittikçe yaşadığım şehrin kıymetini daha iyi anladım.

Sadece ben mi, geziye katılan herkes. Hani, "İstanbul'u artık hiç sevmiyorum" diye bir şarkı vardır. Dönüş yolunda ağzımızdan düşürmediğimiz tek şarkı buydu. Ama sözlerini değiştirmiştik: "İstanbul'u artık çok seviyorum..."

Evet ben İstanbullu değilim. Çünkü burada doğmamışım. Annem babam beni 15 günlükken getirmişler İstanbul'a. "Nerelisin?" diye soranlara ben İstanbulluyum diyemiyorum. Ama her zaman bir İstanbullu gibi davranma yagayret ediyorum. Şimdiye kadar sokaklarına bir tek izmarit, denizine bir tek mısır koçanı bile atmadım. Tarihi yapıların duvarını hiç kirletmedim. Çeşmesini açık bırakmadım. Parkında çişimi yapmadım, çiçeklerinden birini bile koparmadım.

Ama nerelisin, diye sorarsanız, ben İstanbullu değilim.