Nereye gidiyor(um)sun?

Bir şehirden gitmez insan aslında, bir hayattır gittiği. İçinde söylenmemiş sözlerde, bakışlarda saklıdır derin yara izleri…

Bir hayattır gerisinde bıraktığı. Dönüp tekrar tekrar hatırlayacağı içine can yangını anılarla bir sonraya adım atışı.

Zordur bir şehirden gitmek. Hele de geride bıraktığın varsa. Gözü arkada kalmak gibi, canından bir parçayı ateşler içinde bırakmak gibi. Gözyaşları, teselli sözleri, daha bir can yakar halde…

Gitmek zordur, gidene de geride bıraktığına da.

En saf halimle girdiğim bu girdap şehirde, yalpalanarak, düşerek, kalkarak,bazen susarak bazen avaz avaz bağırarak ara sıra isyan ederek ama derin, kontrolsüz bir kabullenmişlikle yaşadı(k)m yıllarımı(zı). Akla hayale gelmeyecek tecrübeler biriktirdim, dostluklar, arkadaşlıklar ve kalleşlikler…

Hep bir el vardı yanımda, avuç içlerinde ruhumu ısıtacak, saklayacak, koruyacak. Bir kapının ardında karşıladı önce zeytin karası gözlerinden yayılan sıcacık gülümsemesiyle. O anda başladı üşüyen ruhuma ilaç olmaya. Düştüğümde ellerimden tuttu kaldırdı, yaralarımı sardı, kucakladı sarmaladı sevgisiyle, varlığıyla. Bir omuz oldu yanı başımda, sığındığım, korunduğum. Üstesinden beraberce geldik karanlık gecelerin ve beraberce kahkahalarımız çarptı çıplak dağlara…

Günlerin suskunluğunda bir patlamaydı bu gün yaşadıklarım. Hayatımda ki dönüm noktalarından bir gündü. Biriktirdiğim her şeyi de alarak yanıma gitmeye meyletme vakti geldi bugün. Yıllarca istediğim, gidemediğim ama kalmayı da layıkıyla başaramadığım bu şehirden gitme vakti geldi bugün…

Eksik şimdi bir yanım,giderken başka yeni bir hayata,yeniden yeşermek için zeytin karası gözleri arayacak ruhum. Hiç bitmeyecek sandığım içimde kara bir bulut oluşturan bu kasvetli kabusu, rüyaya dönüştüren bir parçam burada kalacak, yalnız ve bensiz…

Gülümsemem yarım kalmış gibi dudağımın kenarında, her zamanki gibi bir Özgelik aslında yaşadığım, yine yarım kalmışlık hissi, yine ne üzüntüm üzüntü gibi, ne de sevincim. Hep bir çelişkili yaşam telaşı benimkisi…

CANdan Dostum, burada kalıyor ve yüreğimin bir yarısı…

İçimde bağır çağır ‘Nereye Gidiyorsun’ çalıyor,buradan yolcu ederken bir çift gözün ardından söylediğim ve şimdi ardım sıra çalacak olan…

*‘‘Çocuk, sil yüzünden tüm yalanlarını bu şehrin,topla kalbini cadde cadde sokak sokak

Kazı ayak izlerini gri kaldırımlarından…’’

*Cem ADRİAN: Nereye Gidiyorsun

http://www.youtube.com/watch?v=0MJbHq43_AE