Nermin Bezmen ve Bizim Gizli Bahçemizden

Bu yaz tatilimde okumayı planladığım kitapları “aşk” konulu seçtiğimi fark ettim. Hatırlıyorum geçen yaz, tatil boyunca üç-dört tane felsefe kitabı hatmetmiştim de İzmir’e döndüğümde feylesofça çıkarımlarda bulunmaya bile başlamıştım. Bu sefer de aşkın derinliklerinden, vurgun yemeden çıkabiliriz umarım su üzerine.

Şaka bir yana, her tatil öncesi kitapçıya gider ve beş-altı tane kitabı sırtlanır gelirim. Bunlar, tatil çantalarımın, bavullarımın olmazsa olmaz malzemeleridir. Hani bir mayo, olta takımı, şapka-bandana, diş fırçası gibi… Bu sefer de aynen böyle gerçekleşti süreç.

Eşimle beraber Karşıyaka çarşısındaki kitapçımıza gittik. O bir taraftan seçerken okumak istediği kitapları, Ben de boş durmadım tabi. Kasanın önüne geldiğimizde tam on bir kitap vardı ödemesini yapmamız gereken. Hesap baya bir tuzlu çıktı tabi.

Daha tatile çıkmadan bu kadar açılmamak adına hiç hazzetmediğimiz ama sıklıkla da yapmak durumunda kaldığımız şeyi yaptık. Başladık birer ikişer kitapları elemeye. Ve kitap sayısı altıya, hesap da nispeten daha makul rakamlara düştü.

Bakıyorum da şimdi yazlık evdeki küçük tatil kütüphaneme, bu tatil dönemini “aşk” kitaplarına ayırmışız biz. İşte onlardan ilki bitti bile. Nermin Bezmen ve son kitabı “<ı>Bizim Gizli Bahçemizden”. Yazarın, daha önce yayınlanan hiçbir kitabını okumamış biri olarak, ölen kocasını ve ilişkilerini anlattığı bu kitap merakımı uyandırmıştı.

Oysa ki Bezmen soyadı ve ailesi, pek çok kişiye olduğu gibi Bana da; ülke vicdanına yansımış bazı davaları, yüksek sosyeteyi, birilerinin elit dediği kaymak tabakayı çağrıştırıyordu. Muhtemelen de bu nedenle uzak durdum bugüne dek “<ı>Nermin Bezmen” kitaplarından.

“Bizim Gizli Bahçemizden”, Yazarın; kısa süre önce kaybettiği eşi Pamir Bezmen’i, Kendisi’ne duyduğu ve fazlasıyla karşılık bulduğu büyük ve tutkulu aşklarını, tanışmalarını ve özellikle o yıllar için oldukça marjinal şekilde yaşanan evlilik öncesi süreçlerini anlattığı, bir anlamda yarı otobiyografik bir roman.

Romanın bazı bölümlerinde gözlerimin dolmasına hatta birkaç yerde de gözyaşlarımın akmasına hakim olamazken; bazen de Yazarın aşırı tekrar yaptığı, aynı şeyleri durup durup yeniden anlattığı hissine de kapılmadım değil. O bölümleri okurken, bu faslın geçip yeniden yetmişlerdeki gelişmelere dönmesini arzu ettim. Çünkü eser oldukça durağan ve kendisini tekrar eden tempoya dönmekten kurtulamıyordu maalesef.

Nermin Bezmen, kitabının birkaç farklı yerinde; eşi Pamir Bezmen ve eşinin annesinin, Bezmen ailesinin diğer fertlerinden farklı olduğu, onlara hiç ama hiç benzemediği vurgularını da yapmaktan geri durmamış. Eserin satır aralarında, aslında diğer Bezmenler ile bir hesaplaşma da var galiba. Hatta Pamir Bezmen’in hakkını gasp eden bazı aile üyelerinin varlığından da dem vuruyor Nermin Bezmen.

Kitapta, 70’lerin Türkiye’si hakkında yapılabilecek sosyolojik tahliller için oldukça fazla miktarda malzeme de var. İstanbul cemiyet hayatı, o yılların İzmir’i, Kıbrıs sorununun zirve yaptığı günler, ülke ekonomisi ve sanayileşmesi hakkında enteresan fotoğraflar hep satır aralarında karşımıza çıkıyor.

Ve “aşk” tabi…

“Bizim Gizli Bahçemizden”, özünde bir aşk romanı. Bir, gerçek hayat kesiti... Evli, zengin, başarılı, çapkın, olgun bir adama tutkuyla aşık olmuş genç, yeniyetme, hayat tecrübesizi ama zeki, hırslı bir kızın yaşanmış hikayesi. Belki özünde çok klasik bir Yeşilçam senaryosuna da benziyor ama tamamen gerçek.

Son fasılda demem odur ki Nermin Bezmen’in son kitabı “Bizim Gizli Bahçemizden”; mutlaka okunması gereken değilse de okunabilecek bir kitap. Zamanınızı boşa harcadığınızı düşüneceğinizi hiç sanmam, okumanız bittiğinde.

*Bizim Gizli Bahçemizden, Nermin Bezmen, Doğan Kitap, 1.Baskı, Haziran 2009.

Geçen sene bugün: İzmir’in Adamları ve Şarap Yazılarımın İkinci Adresi

İki sene önce bugün: Yeni Foça'da Kül Rengiydi Akşam

Üç sene önce bugün: Mülakatta Nakavt Olmayın