Nesin sanki...Hangi renksin sen...

Başına ne yazılır ki şimdi bu şiirin. Aslında tek başına şiir yazılmasını sevmiyorum. Öylesi her yerde

var.

Yazılan şiirin, yazılışınını ya da ne duygular içerdiğini anlatması bazen zor oluyormuş. Bana ilk kez

oldu. Olsun, yine de tek başına şiir yazmaktansa, ifadesizliğini de ifade etmiş oldum.

Şiiri nerede mi yazdım. Çok zor bir anımda yazdım. Ütü yaparken, mor gömleğimi ütüledim. Bunu niye

aldım ki diye düşünürken. Mor gömlek mi.....

Hangi renksin sen,

Bence sarısın. Koyu sarı

Yok yok, grisin sen

Hemde içine azıcık siyah çalınmış.

Koyu gri, yağmur öncesi gibisin.

Bazen mavisin diyorum ,

Ama vazgeçiyorum sonra.

Bulutlara ayıp olur diye korkuyorum.

Bazen yeşile çalıyor rengin.

Benim bakışlarımın rengi karışmış sanıyorum.

Orman yangınları çıkıyor vaz geçiyorum.

Sonra denizinden utanıyorum karşı kıyının.

Belli belirsiz uçuyor rengin,

Bakıyorum beyaz olmuşsun.

Çok da yakışdı derken.

Ellerindeki kırmızıları sürüyorsun kendine.

Bakıyorum pembesin, benim gibi diyorum.

Aniden yağmur yağıyor çeşme koylarına.

Turkuaz oluyorsun, nasıl da yakışıyor.

En sevdiğimsin derken,

Turuncu karlar elinde koşuyorsun yanıma.

Ne gerek vardı kahverengiye diyorum.

Mis gibi kokuyor rengin aklıma.

Sakın kırmızı olma diyorum içimden.

Elinde iki kadeh,

Çingene karası bir kırmızı şarap.

Sen mi kırmızısın.

Şarap mı sen, bilemiyorum.

Kızıyorum bazen koyusun.

İyi ki varsın derken açık tonumdasın.

Mor gömlek mi, yeni alındı, yıkandı, ütülendi.Belki bir gün gerekir diye dolaba kondu.
Sevgileimle.