Newton dışı fizik ve mantık

Newton Fiziği, Aristo mantığı’ na ve Euclid Geometrisi’ ne dayalıdır. Onlarda bütün, parçaların toplamına eşittir. Kuantum Fiziği’ ni kuran Planck da bu kanıdadır ama kendi fiziği bu sonucun dışında bir sonuç vermektedir: Parçaların toplamı bütünden hem büyüktür, hem de küçüktür. (O, yalnızca parçaların bütünden büyük olması bölümüyle ilgilendi.)
2 şerh:

Planck ve Einstein Fiziği arakesitsizdi, yani en azından ilk tasarlanıp önesürüldüklerinde. Einstein’da atomlar limit sıfır büyüklükte noktalardı ve uzayzaman da öyleydi. Planck sonsuz küçük, Einstein sonsuz büyük evrenle uğraştı, yani arakesitsizlik bu açıdan olağan koyuttu. Ancak, nötrino gibi sonsuz küçük parçacıkların evrenin tamamını belirleyebildiği / etkileyebildiği anlaşıldığında, hesaplar altüst oldu.
Çıkarsama:
1905 momentli olarak (daha sonradan kesinleşen Kuantum Fiziği’ni de bu tarihe eşleyelim), 100 yıl boyunca bu paradoks bize dayatıldı. Oysa o 100 yıl boyunca, Evren’in 10-11 boyutlu olabileceği ve uzay ve zaman denli, madde ve enerjinin de tümüyle algı yanılsaması olabileceği, ya da ontoloji ile fenomenolojinin örtüşmediği gözden uzak tutulmaya çabalandı. Bunda, her 2 kişinin de doğrudan fiili vardı. Einstein, Tanrı’nın evrenle zar atmayacağını önesürdü; Planck, parçaların bütünden büyük olamayacağını önesürdü ama ikisi de mümkündü. Bu taa o zaman da biliniyordu ama o zamanki diğer arkaik dogmatik paradigmaları aşmak için, görmezden gelindi. Totolojiye bakar mısınız?

Feynman, önceden kayıp ama sonradan bulunan dersinde Newton Fiziği ile Einstein Fiziği’ni özdeşleştirdi. Bu aynı zamanda, ‘Newton = Einstein = Planck’ da demek ama ayrı ayrı fizik alt-söylemlerinde.

Planck’ınki önemli:

Parçalar bütünden büyük olabilir, çünkü parçaların toplamı bütünden büyüktür ya da parçalar bütünleşirken küçülür, ayrı ayrı iken büyüktürler. Bu da, bir atomun aynı anda 2 yerde olabilmesi gibi (peki, 2 zamanda?), aynı atomun 2 ölçekte (çapta) olabilmesi de demek. Bu da, zaman-mekan denkleminde karşılıklı bağımsız olmayan boyut-parametre demek.

Kuantum Fiziği zaten olasılık dağılımı demek. Bütün de, parçaların toplamı değil, parçaların olasılık dağılımı demek (atomun elektron ve çekirdek dağılımı olasılığı olması gibi). Atom ya da benzeri bir monad yok demek. Eğer varsa, bu dille, bu mantıkla, bu fizikle bu monadik söylem (yeniden?) kurulmayacak demek.

Elimizdeki yalnızca bir negasyon vektörü ve onun epsilon sonucunun olası-sonsuz çıkarsaması var: Örnekse, ‘kara enerji’ denilen şeyin, kendi üzerine katlanmış (ya da Şişme Dönemi’nde (1 şişme ve 1 sünme olarak) 2 kez topolojik düğümlenmiş) evrenin mikro-mikro (Kuantum Fiziği altı) ölçeğinde saklı olması gerek, demek olan bir novum.