Niçin yazarsınız?

Yazar olsaydınız diye sordum bugün öğrencilerime, ne anlatırdınız?

Gelen yanıtların bir kısmı sandığımdan çok daha ilginç oldu…

Ekonomik zorluklarla erken yaşta tanışmış bir kız öğrencim, dünyanın daha yaşanılır bir yer olması için bilgiler verirdim dedi soluk renkli ceketini çekiştirerek. Ardından ekledi: Herkesin mutlu olmaya hakkı var…

Bir diğerinin ise, “hayatı anlasınlar diye yaşamdan kesitler sunardım” oldu yanıtı gözleriyle meydan okuyarak. Küçük sorunları büyütmekte usta biri olarak gözlerimi gözlerinden kaçırdım, utanmıştım. Bu küçük erkeğin okul sonrası pazara babasına yardım etmeye gittiğini biliyordum, hafta sonları da dahil, dinlenmeden…

Bir başka öğrencim söz istedi ve ekledi: Hayatımdaki yanlışları anlatırdım

Verdikleri cevaplar neden yazarsınız sorusunun da yanıtıydı aynı zamanda

Duygular paylaşılamıyor dedi içine kapanık kız öğrencilerimden biri. Yazdıklarımın sayesinde duygular paylaşılabilirdi belki.

Küçük öğretmenlerimden bugünkü öğrendiklerim gittikçe ilginçleşiyordu. Anlatmak istedikleri ne çok şey vardı. Belli ki buna ihtiyaç da duyuyorlardı. Tek engel yazar olmamalarıydı. Yazamayacaklarını düşündükleri için yazmıyorlar, binlerce parlak düşünceyi zihinlerinin karanlıklarına gömüyorlardı..

14 lü yaşlardaki bu minik öğretmenlerimin yazmama nedenleri kendilerince belliydi, ama ben niçin yazdığımın veya yazamadığımın yanıtını hala arıyorum..

Sahi siz niçin yazarsınız?