Nimet

Ben olsa idim şayet,

Çıkartırdım en az

On katına,

Ekmek ile mazotu.

Açız, yok mu kurtaran?

Ardından,

Poşet poşet ekmeği,

Dök çöpe utanmadan.

Yahu el insaf!

Biraz hürmetin olsun bari

Nimetine Rabbi’nin.

Söv ister isen kime kime,

Ancak,

Şükret daima lütfün sahibine.

Onu bunu da karıştırma aslında,

Dön bak aynaya,

Hesap sor kendi nefsine.

Bilmem artık bir küserse,

Zor bulursun bir daha azığı,

Kurusunu, yaşını.

Hatırlatmadın deme.

                    Kemal ALKAN

                        16 Ekim 2012