Nisan, neredesin ?

Hadi çal kapımı artık, yüreğim küçük kuşların kanat çırpınışlarına karışsın, dallarında açan tomurcukların fotograflarını çekeyim, sırf sen geldin diye manasız gülücükler saçayım etrafa, tahteravalliye bineyim bir sokak arasındaki parkta, salıncak sırası bekleyeyim küçük çocuklarla beraber ama hiç birine sıramı vermeyeyim ..

Bencil olayım sen geldin diye, mutluluğumu kimseyle paylaşmayayım he ne dersin?
Gülüyorsun değil mi içten içe, ben de ...

Bir elimde bir fincan açık çay, diğerinde de odun simidi, bol susamlı, Dolmabahçe’deyim ama sakın kimseye söyleme tamam mı sen geldiğinde orada olacağımı Nisan, anlaştık mı ?

Ahh bahar, doğduğum ayın bana en büyük armağanısın.Nasıl güzel kokar bir bahar sabahı, huzur bu olsa gerek derim içimden her bahar sabahına uyandığımda.Arkamda bırakmam gereken sıkıntılara baharda gülüp geçerim.Bir bahar günü doğduğuma şükrederim..

Hadi gel artık Nisan, mis gibi kokunu yay etrafa, ılık ılık estir rüzgarını , denize karşı oturup mutluluk doldurayım içimi, bereketini yağdır yağdır ki üstüme, saçlarım mis gibi Nisan koksun ...

Ben her mevsim, ilkbahara aşık olurum...

Nisan’a bıraktım kalbimi.
Gel, al hadi ....