NİŞANELER

NİŞANELER        

( eski  rüzgârla )

Rûyinde senin meleklerden nişâneler var,

Belli ki Mevlâ hüsnüne hüsn-i aşk katmış, 

Didelerinde nur âlâ nur meş’aleler var,

Yaratan özenmiş, aliyyûl âlâ yaratmış.

Övmekte seni ifadeler sığmaz cihana,

Zikrinle duan,  lûtf u ihsana  kavuşmuş.

Karışmış  enhâr-ı ilmin deryayı irfana,

Güneş ve yıdızlar hep o deryada yıkanmış.

Yapılmaz mukayesen olmayan emsalinle,

Nice emsalsiz huriler Cennete  ulaşmış

Gönüller çırpınır hevâyı vasl-ı yâr ile                           

Şevk-i ru’yin görenler sûret-i melek sanmış

Doğan der Her halin müftehîr kılmış yaratan

Parlayan şevk-i ruhun, hüsn-i  hurileri aşmış.

Ru’ = nRuy  =yüz

Hüsn = güzellik

Dide  = göz

Aliyyülâla = en üstün – daha üstünü olmayan

Enhar = nehirler

Mukayese = kıyaslama

Heva-ı vasl-ı yar = Yar’a kavuşmanın hevesiyle

Şevk = heves – neşe

Müftehir = övünülen – iftihar edilen

Huri = Cennette yaşayan genç kızlar(Cennete girmeye layık olanlara hizmet eden bir kısım melekler