Niye döndüm!

Hanımla Ertuğrul Ata’ya dua edin! 

Başta, evin aylık giderlerinde gözle görülür artışlar başladı! 

“Gelirken elma armut al hanım! Leblebi çekirdek de al! Sigaramı da unutma ha! Canım sıkılıyor ya!” 

“Üff! Bıktım senin bu isteklerinden! Çık dışarı, dolaş biraz! Açılırsın! Can sıkıntın gider!” 

“Ama hanım, giderler artıyor! Ay sonunu getiremeyiz sonra!” 

“Sen mi diyorsun bunları! Önüne gelene çay ısmarlama sen de!” 

“ Millet seni gören cennetlik diye gelip yanıma oturuyor hanım. Mecburen ısmarlıyoruz!” 

Bir de bunun kültürel boyutu var! 

“Verin bakayım kumandayı bana! Boş verin diziyi miziyi!” 

“Birazdan biter!” 

“Haber program da biter! Verin lan kumandayı!” 

Baktılar olacak gibi değil yalvarıyorlar bana! 

“Ya sen niye bıraktın Milliyet Blogu?” 

“Siz karışmayın! Aile içi bir durum bu!” 

“Ne güzel sessiz sessiz oturuyordun köşede!” 

“Karışmayın siz!” 

“ Yapma ne olur? Yuvanı yıkma!” 

“Yıkarım!” 

“Ne olur başla da kafamızı dinleyelim!” 

“Olmaz!” 

“Ne olur baba!” 

Tüm sebepler hikâye! Ertuğrul Ata’ya dayanamam! O ne derse kanundur! 

“Bak zırt pırt interneti istemeyeceksin benden ama!” 

“Söz baba!” 

“İyi! “ 

“Saatte bir de çay isterim hanım!” 

“Söz!” 

“İyi!” 

Olay bu yani! 

Yoksa dönmeyecektim!