Niye hala kenetlenmiyoruz?

Ortak akıl, uzlaşı ya da kenetlenme, dedikleri başka ne ki?

Bir türlü öğrenemediklerimiz aslında..

Bildiklerimiz ama kabullenemediklerimiz...

Neden ama ?

İsteklerimiz ortak ama hareketlerimiz ortak değil !

Beklentilerimiz ayni ama inançlarımız farklı !

Zaman hepimiz için değerli ama sadece harcıyoruz !

Düşüncelerimiz güzel ama birbirimize karşı değil !

Sevgilerimiz büyük ama güvensiz !

Sezgilerimiz daha da büyük ama endişeli !

Motivasyon gerekli ama yok !

Günübirlik yaşıyoruz hayatı..Sıradan oldu herşey...

Sıradan insanların, sıradan düşüncelerin ve sıradan hareketlerin kölesi olduk.

Ve sıradan yaşıyoruz hayatı.

Sırtlanılmayan bir gelecek ve omuzlanmayan bugün gibi...

Tarihi bile indiriverdik bir köşeye...

Özgürlüğün kıymetini bilmeden, bedelini ödüyoruz adeta.

Sonunda ; Kırdık elimizi ayağımızı, dizlerimiz üzerine düştük de farkında değiliz hala...

Birbirimize karşı insanı cehennemin ötesine gönderen bakışlar attık;
ama birbirimize gülen yüzler sunamadık..

Yüzümüzü döneceğimize birbirimize, sırtımızı döndük...

Kendimize çeki düzen vereceğimize, ulaşılmazlara özendik..

Boyumuzu aşan ölcülerde, bir yarış atı gibi yarıştık durduk..

Çıkarlar uğruna sistemi de düzeni de dümdüz ettik...

Hem de bu ülke bizimdir dedik de onu körlenemedik. Her türlü kötülüğü hem kendimize hem devletimize yaptık.

Sahip çıkmak bir yana, davada galip çıkmak için kalmadı yüreğimiz..

Çözüm hayalleri uğruna çözülerek dağıldık. Kendi içimizde yağmalandık..

Yıllarca bir A plan elimizde,

Bir B planı dahi olmadı elimizde..

Tüm bunları, yok farzedilen devletin içinde yaşadık...

Bakıyoruz da KKTC bunların neresinde ?

Elimizdeki tek güvence KKTC... Sanal bir muamelenin pençesinde..

İçimizdeki huzursuzluk, çatılardaki mutsuzluk, ekonomik çatırtı, bunların hepsi bir artçı...

Kuzeyde yaşayıp Güneye özendik ..

Ya da Kuzeyde yaşayıp Güneye baktık..

Bu özenti uğruda ise kendi içimizi kararttık..

Ne kadar doğru söylense, ne işittik ne duyduk...

Şimdi kaldık mı bu çemberin tam dışında.

Uzaktan bakar olduk kendimize bir anda..

Ne bekliyoruz daha kime ait bu dünya diyecek kadar uzaklaşmak mı ?

Güneşin doğmaktan vazgeçmesini mi bekliyoruz hala...

KKTC'ye sahip çıkmak için olsun;

Niye kenetlenmiyoruz ?

Emine Sütcü
06 Eylül 2009