Noktalı virgüllü sevdiğim

Noktalı virgüllü düşündüğün için noktalı virgüllü yazarsın sen. Yaşamın da bağlı ve sıralı cümleler gibi noktalı virgüllüydü. Uzayıp giden sevdalarına hala bir nokta koyamadın sanırım.

Bu hal yakışıyor sana.Böyle güzelsin. Bir yerde nokta koysaydın, orada sende olan yaşam güzelliğinin akıcılığı da tıkanacaktı. Sana özgü, yalnız senin yapıp edebileceğin bir yaşam tarzın vardı. Çorba içerken kaşığı ağzına götürüşün bile farklıydı. Seninle yaşarken seni izlemekten keyf alırdım. Senden uzak kaldığımda seni düşünmek de heyecan vericiydi. Bir başka erkekle olabilme olasılığın her zaman aklımda, keskin, içime işlerken bile yalnız bana ait bir güzellik olmadığını bilip seni anlamaya çalışırdım.

Bir resme sesin, bir müzik parçasına renklerin girmesini isterdin. Bir tabloyu izler gibi gözlerini kısarak izlerdin sevgilini. Birlikteliğini bir yapıta dönüştürmek için çalişkan ve sabırlı bir emekçi gibi didinirdin. Senin aşkı incelikle örüşünü izleme olnağını bulabilmem bile bana sunulan bir güzellikti.

Bir sevgiliden çıkıp başka bir sevgiliye; bir kentten çıkıp başka bir kente gideceksin. Bir rüzgar gibi bir mevsimden çıkıp başka bir mevsime gireceksin. Ne kimse tutabilecek seni, ne de sen bir yerde duracaksın. Bir noktalı virgül koyacaksın bir ilişkinde, ardı gelecek cümleciklerinin.

Güzelim çiçeklerin, yaprakların solup, yitişini izlerken seni düşünürüm. Öylesine güzelken, dalındayken seni çizip, yazamadığımı. Belki bir zaman daha böyle seni düşünmekle geçecek. Binlerce cümlecik oluştu belleğimde seni anlatmak için. Sen de durmaksızın noktalı virgül koyuyorsun. Böyle yaşamak yakışıyor sana. Sen böyle güzelsin.