Normalde hayatta “yerine” diye bir şey olmaz; ikame ve takas mecburiyetten

Her şeyin aslı ve kendisi esastır, o olmazsa bu olsun diyemezsin. Şunu bulamadık bununla idare et. Ahmet gelmedi yerine Mehmet’i alalım. İlkellik kokan davranışlar.

Ben Ahmet’i görmek istiyorsam Ahmet gelecek, Mehmet’i napayım. Hani zavallı ve muhtaç insanlar ne bulurlarsa onu yerler ya, bu da öyle.

Bir mecburiyet halinde elbette ama normal zamanlarda da bu tuhaflıklar norm davranış olmuş. Sende olmayan bir şey, takas yaparsın. Ama takas ticaretin sistemi olamaz. Zaten adil değil. Takas edilen şeylerin denkliği şüphelidir. Keza ikame de kolaylaştırma amaçlı. Geziye gideceğine sana araba alayım. Niye canım, ben geziye gitmek istiyorum.

Beni davet ettiler “Benim yerime Tuncay gelebilir mi?” Tuncay’ın gelmesini isteseydim onu çağırırdım, sen de gelme! “Yerine” olmaz kardeşim, böyle bir şey yok. Ali’nin yerine Veli gelmesin, o yer boş kalsın!

Veli vasi de yanlış. Nasıl temsil ettiklerini nereden bileceğiz. Ben devletim, çocuğa velilik vasilik yaparım, anasına babasına da güvenmiyorum!

Gömlek yerine kazak al! Hayır ya ben gömlek istiyorum! Bu “yerine” kavramı bilgisizlik de içeriyor.