Nostalji ve DÜİMYO 1983-84 mezunları

İnsan yaşamında hatırlamaktan keyif aldığı, geri giderek yaşamak istediği, gidemeyeceğinde o zamanı paylaştığı insanlarla bir araya gelmeyi hayal ettiği veya gelerek geçmişi yad etme arzusunu paylaştığı durumların tamamının ortak duygu ifadesi olan nostalji; insan için çok değerli eski eşya sıfatı gibi değerli antika duygulardır. 

Yaşamın önde gelen güzelliklerinden biri olan hatırlamaktan anmaktan keyif alınan nostaljiyi önemsemeyen olabileceğini düşünemiyorum. 

Nostaljik anlar; insan yaşamının zaman tünelindeki keyiflerin coşkuların hazların duraklarına kısa süreli gidiş dönüşlerdir.

İşte yukarıdaki cümleleri bana yazdıran 19 mayıs 2011 akşamı yaşadığım çok nostaljik buluşmamdır. 

Çalışma yaşamımın ilk ve keyifli dönemi olan Dicle Üniversitesi İşletme Muhasebe Yüksek Okulunda Öğretim Görevliliği yaptığım 1983-84 dönemi mezunları 19 Mayıs'ta İstanbul Kalamış'ta buluşmayı kararlaştırmışlar ve nezaketle beni de davet ettiler. 

30 kişilik sınıfın; Diyarbakır'dan, Şanlıurfa'dan, Gaziantep'ten, Ankara'dan, Bursa'dan, İzmir'den, Çanakkale'den, İstanbul'un her bölgesinden ve İşviçre'den gelen meslek yaşamında herbiri kendi kulvarında performans göstermiş 22 kişisini kare toplantı düzeninde bir arada görünce önce heyecanlandım sonra böyle bir grubun anılarında eğitmen olarak iz bıraktığım için çok keyiflendim. 

Tabii ki bu tür buluşmaların en önemli figürü (arzusuyla, çelişkisiyle, dedikodusuyla) özlem duygusudur (ve yoğunlaşmış haliyle hepsinde vardı), bu kadar farklı bölgede şehirde bulunan arkadaşlarını bulup organize edendir (Celal UYGUN), sohbeti lezzeti köpürten müziktir ve tabii ki katılımcıların samimiyeti ve (teker teker tüm grubun) ürettiği yüksek voltajlı duygu elektrigidir.

Bu grupta dördünü de görüp hissedip yaşayarak; gündüz 15 te buluşan gruba ben 20 de katıldım ve grubun finali sabah 5 te buruk dağılırken işte nostalji kavramına en uygun zaman dilimi diye düşünerek ve buluştuğumuz arkadaşlara seslendirdiğim için bu blogu buluşmanın izi olsun diye yazdım.