Nüfusun Artması Kişiler Arasında Olduğu Söylenen Farkı Ortadan Kaldırıyor

Başarı, zenginlik, karizma anlamında yukarıda olmayanlara tavsiyem büyük şehirlerde yaşayın, itibar ezikliği yaşamazsınız. Çünkü sizin ne/kim olduğunuzu kimse bilmez.

İstanbul’da herkes beyefendi diyor, köyümde kasabamda bana kimsenin böyle dediğini duymadım. Oraların beyefendisi başkadır;  Kaymakam bey, zengin iş adamı, doktor filan.

Büyük kentte ne iş yaptığını bile soran yok, istersen genel müdür ol. Tanınmış kişilerdensen başka. Büyük kentlerin nüfusu belki de bu yüzden fazla. Yok yok bu anlamda kimse seni ezemiyor. Cemşit’in Selami bile Beyoğlu’nda Bey gibi dolaşıyor.

Büyük kent medeniyet, ne eksiğin ortaya çıkıyor ne de ayıbın. Kimse kimseyi tanımıyor ki kim kime baksın. Memleketimde çok eziklik yaşıyordum, İstanbul’a geldim kurtuldum. Burada da selam veren yok ama orada başka nedenle selam vermiyorlardı.

Onun için büyüklerin borusu küçük yerde öter. Öyle zengin yakışıklı falan sökmez mega kentlerde. Benim büyük kente geliş nedenim bile küçük yerdeki ayrımcılıktan kurtulmak için. Orada çirkin olduğunu bile söylerler!

İnsanların derdi ne yaptıklarını ne olduklarını göstermek. Benim gibi tercih etmediği için aşağıda olanlara bile başarısız, aciz, sen kimsin tarzı konuşup öyle bakıyorlar. Deli gönül bu saatten sonra cumhurbaşkanı ol şunların gözüne sok diyor! Bu zihniyete sinir oluyorum ya!

Bunları susturacak tek şey kalabalık. Kalabalıkta kim kime dumduma. Kim tanır seni. İyi ki de öyle. En sevdiğim yer İstiklal Caddesi; vali de simitçi de aynı anasını satayım! İnsan olduğunu anlıyorsun. Herkesin tanıdığı bildiği küçük yerlerde rozetine bakıyorlar. Bunlara gerek yok, toprağı bol olsun annen bile bağırıyor mezarından,”Doğurmaz olaydım!”