Nükleer mi yenilenebilir mi (2)

En yüksek dağların zirvelerindeyim şimdi... serin rüzgarlar saçlarımı savuruyor.. kollarım kanatlarım şimdi; sonuna kadar açtım ey dünya, ey güzel gökyüzü, bir kartal gibiyim, bir şahinim ..çığlığım yankılanıyor zirvelerde, dünyamın karlı tepelerinde. Bırakınca kendimi masmavi gökyüzünün kucağına, bulutların arasında süzülürüm; güneşi selamlar, temiz keskin soğuğu doldururum ciğerlerime. Ben bir bulutum şimdi.. şekil şekil, beyaz, pamuk pamuk.. kuzey rüzgarlarıyla arkadaşlık eder; lodoslarla güney denizlerinin üstünde süzülürüm. Benim bir yüzüm gökyüzüdür diğeri masmavi denizlerdir. Her bir parçam bir dağıdır, toprağıdır, çiçeğidir, otudur, hayvanıdır, kuşudur, böceğidir, balığıdır dünyanın.. Ben ben olmadan önce, bendeki ben gittikten sonra yine size geri döneceğim... sevgi damarlarımdaki kan olacak. 

Bugün yalnız gözyaşı, hırs, kavga, doymak bilmez iştah var... ey zavallı vahşi ırkım. Sahip oldukça daha çok isteyen, isteyince sabredemeyen, sabderemeyince saldıran, huzur ve rahatı parada arayıp son nefesinde toprakta bile bulamayan ırkım. Bu yazı bir ulusa yönelik olamazdı; bir kaç kişiye de dönük olamaz... Bu yazı bir ırkın eleştirisidir. O ırk insan ırkıdır. Onun aptallığını anlatır; bencilliğini yere batırır; vahşiliğini yırtıp çıkarır ruhundan; özünün güzelliğini över; ve yine sevgiyle kucaklar. 

Size anlatacağım son şey olsa dahi; bu kelimeler bu kalemden beyaza damlayacak şekil şekil. Umut edeceğim yüreğinize değmesini birer birer. Keşke müzik olsaydı şu bedenim, en sevdiğiniz ezgilerle dolaşsaydı kulaklarınızda. Keşke bir bahar sabahında kuş sesleri olsaydım patpatyaların mis kokularını size taşıyan. Keşke rüzgarlar olsaydım hiç görmediğiniz dağların seslerini, hiç tatmadığınız denizlerin tadına katıp sizlere getiren. Dünyayı biraz daha sevmenize yardım edebilir miydim? Kendi rahatınızı önceliğinizin ilk sırasından almanıza ikna edebilir miydim? Ya da evet... ya da üşüdüğünüzde sıcak bir yere sığınmadan önce üşümüş, aç bir hayvana yardım elinizi uzatırken ilk adımı atmanızda elinizden tutabilir miydim? Veya daha kolay olsun; fakir birini bulup ona nasıl yardım edebileceğinizi sormanıza yardımım olur muydu? 

Sizi kahvehanelerden, kafelerden, hiper-zaman ve para girdaplarından, arabalarınızın konforundan, yatlarınızın keyfinden, en hızlı veya en keyifli motorlarınızın havalı selelerinden, o büyük camlı göklere kadar uzanan binalarınızda ceplere dolacak daha fazla para kazanma planlarınızdan, spor olsun diye avlanmaktan, bir daha hiç giymeyeceğiniz yüzüncü ayakkabınızı almaktan, en yumuşak tuvalet kağıdı kullanmaktan vazgeçirebilir miydim? 

En lüks spor merkezlerinde spor yapıyorum diye hava atmaktan, hele de şişe şişe kutu kutu kullandığınız deodorantlardan, biraz kirlenmiş çamarşırlarınızı en güçlü leke çıkarıcılarla yıkamaktan, doğayı koruyorum diye bisiklet çılgınlığı yapıp üçüncü, dördüncü bisikletinize sahip olduğunuzda bile içinizdeki daha çok - en çok duygusunu bastıramamaktan, hatta tayt, kıyafet, iç lastik, dış lastik satın alıp durmaktan, zincir yağı ile toprağı sulamaktan, ben doğa severim diye her hafta piknik yapıp arkanızda bir torba çöp bırakarak gitmekten, içtiğiniz sigarayı güzelim çam ormanının kenarına birşey olmaz kardeşim edalarıyla fırlatmaktan, tüketmekten, daha çok üretemekten, daha çok tüketmekten, daha çok kirletmekten, daha da çok üretmekten, daha daha da çok tüketmekten vazgeçirebilir miydim? 

Heyhaaaat ya artık bedenleşmeye başlayan para hilkat garibesi bizi parçalayacak ya da biz kendi kendimizi boğacak, boğazlayacak, yakacak, kurşunlayacak..... yaşadığınız şeyin adı zaten yaşam değil iken; öldüreceğiz tüm solukları.... sonunda kimse kalmayacak, yaşam kalmayacak. Kardeşlerim, henüz zaman ve imkan varken; 

Ne nükleer ne yenilenebilir ne de başka birşey... yalnızca dünya ve güneş ve yaratılmış ne varsa! 

Yalnızca yaşam.