O bir Aydın Türküsü idi

Eski Aydın milletvekili eğitimci, şair ve yazar M. Kemal Yılmaz’da aniden aramızdan ayrıldı… Ben, 09 Şubat 2013’ten bu yana Söke’nin dışında yurtdışında idim. Gitmeden önce her zaman olduğu gibi O’nu telefonla aradım. “Allah’a ısmarladık” deyip hal - hatırını sormuştum. “İnşallah sağlıkla gelir görüşürüz” diyordu. Ve öyle oldu. 02 Mart 2013 günü Söke’de idim… Bir daha M. Kemal Yılmaz’ı aradım, telefona kızı Nur Demokan Hanım çıktı. Aynen şöyle diyordu: “Hocam, babam bir aydan beri Aydın’a, Umurlu’ya gideceğim diyordu, doktorları  O’na izin vermemesine rağmen Aydın’dan yeğeni Güven Yılmaz geldi ve özel arabasıyla Aydın’a getirmek üzere yola çıkıtlar. Şimdi yoldalar ”dediler… Bunun üzerine yeğeni Güven Yılmaz Bey’i aradım ve hemen Sayın M. Kemal Yılmazla konuştum, onun durumunu sordum, “ Kadir, ben artık Ankara’dan çok sıkıldım, Ankara’nın havası beni sıkıyor. Aydın’a gelip dostlarımla, yakınlarımla, sizlerle görüşmek ve buluşmak istiyorum “ dedi… Telefonu kapattım, daha fazla da rahatsız etmek istemedim… Aradan bir iki gün geçince onun özellikle daveti üzerine geçen cumartesi günü hepimiz Aydın -  Köşk’e gidip, Uğur Restoran’ta bir araya geldik. Yemekte M. Kemal Yılmaz, kız kardeşi Seniha Koçaklıoğlu ve yeğenleri vardı. Masalar hazırlanmış, masalarda sadece bir kuş sütü eksikti Giyimi, kuşamı yerinde idi, TBMM ‘ne gider gibi hazırlanmıştı… Habire garsonlara sesleniyordu, konuklarıma bol bol tandır, kebap, v.s. yemek getiriniz “ diyordu…( Tarih: 09 Mart 2013 )…

Aklıma gelenleri yazıyorum:  “  Söke  Şairler ve Yazarlar Derneği başkanı Tülay Sarayköylü, Ali Sarayköylü, Abdülkadir Güler, O. Hasan Bıldırki, Aşır Tunca, Metin Akdeniz, Aydın Şairler ve Yazarlar Derneği’nden Şükrü Öksüz, Naim Özdamar, Savaş Sarıkaya, Mehmet Orhan, Güner Dokuyucu, Ünver Pazarlı, M. Kemal Yılmaz’ın yakın akrabalarından yeğeni Güven Yılmaz, Kadir Çetinkaya,  Mahmut Özay’ın yeğenleri ve adını hatırlamadığım Umurlu’dan birçok yakınları vardı…

Yemek ve sohbetimiz sırasında arkadaşlar M. Kemal Yılmaz için yazdıkları şiirleri ve onun şiirlerinden örnekler sundular, şiirler okular… Bu arada kendi kitaplarından “Yaban Ellerde Kalanlar” ve benim onun için yazdığım “Hayatı ve eserleriyle Umurlu’dan M. Kemal Yılmaz” adını taşıyan kitaplarımızı yeğeni Güven Yılmaz’dan istediler. Güven Yılmaz masaya koca bir koli kitap getirdiler.  İkimizde kitaplarımızı imzalayıp, yemekte bulunanlara armağan ettik. Hatta bu arada bana dönerek: “ Kadir bu kitaplar için çok teşekkür ediyorum, bir hayli uğraştınız, sana çok borçluyum,  hakkınızı helâl ediniz “ diyordu… Demek istiyorum ki YILMAZ babanın aklı başında idi… Hasta idi lakin olumsuz bir durumunu görmedim… Hatta M. Kemal Yılmaz bir ara şair Cahit Sıkı Tarancı’dan söz etti. “ Cahit Sıkı, iyi bir şairdi, ufak, tefek, sessiz ve içine dönük bir adamdı, lakin hesabını iyi bilmiyordu, yahu “Yaş Otuz Beş” şiirini yazmış, bu şiirden dolayı ödül de almıştır. Cahit Sıtkı, 46 yaşında iken aramızdan ayrıldı, gitti”…( 4 Ekim 1910- 13 Ekim 1956 )… Yine 50 yıl  önce Paris’te yazdığı “Cephede Sabah “ adını taşıyan ünlü şiirini Ünver Pazarlı okumuştu.. Bu şiirini okuyunca Sayın YILMAZ aynen şöyle dedi: “Ben o zaman yurtdışında Paris’te idim. Askerlerimiz Güney Kore’ye gidiyorlardı. Onlar boşu boşuna şehit oldular. Ben bu şiiri yazarken 29 yaşlarında genç bir delikanlı idim, işte bu şiiri bu duygularla yazdım” dedi…

Mustafa Kemal YILMAZ, 1921 doğumlu olup, Koçarlı ilçesinin Cincin köyünde doğmuştu. Öğretmendi, şair ve yazardı. 1965–1973 yılları arasında iki dönem CHP ‘den Aydın Milletvekili olarak TBMM’de görev almıştı. Aktif bir parlamenterdi… Öğretmenlik, okul müdürlüğü, Ortaöğretim Genel Müdürü, İngiltere’de, Fransa’da Ataşelik ve Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinde Bakanlık Başmüfettişliği, profesyonel turizm rehberi gibi önemli görevlerde bulunmuştu…

Mesleğinin yanı sıra şiir, öykü, deneme, araştırma, eleştiri, folklor, edebi makaleler ve tarih gibi konularda birçok yayınlanmış kitapları vardır. İlerlemiş yaşına rağmen kültür hizmetlerine devam ediyordu.

Şiir ve sanatla ilgili kültürel yazıları makaleleri, denemeleri, Ülkü, Varlık, Şadırvan, İdarecinin Sesi, Ozanca, Çağrı, Ilgaz, Kemalist Ülkü, Beşparmak, Sarızeybek, Akköy, Yeni Defne, Türk Dili, Emeklinin Sesi, Aykırı sanat, Güncel Sanat ,Tay Dergisi,  Ankara’da Müdafaa-i Hukuk ,Mersin’de İleri ileti, dergilerinde Söke, Kuşadası, Aydın, Nazilli gibi yerel yayın organlarında yazıları ve şiirleri yayınlanmıştır. Toprak Soyu, Denizin Getirdiği Ölü Asker,  Umurlu Çiçekleri, Umurlu’dan Çıktık Yola, Atatürk Umurlu’da, Umurlu’da Bir Zeytin Ağacı, Aman Analar Ağlamasın, Yaban Ellerde Kalanlar ve Ben Meclisteyken gibi kitapları vardır. Sanat ve kültür bağlamında birçok ta ödül sahibidir… Umurlu’da adı bir parka verilmiş ve kendisine ait özel bir büst yapılmıştır… Büstünün  üzerinde “ Söz uçar, yazı kalır”  sözleri yazılıdır…

Sayın M. Kemal YILMAZ,  beni bir ara Ankara’dan telefonla  aramıştı. Bana her zaman “Şair, şairler erken kalkar “ diyordu… Yine şair deyip konuşmaya başladı:

“Kadir, benim Aydın ili, ilçeleri, köyleri ve köy muhtarları dâhil herkese borcum vardır. Ben fakir bir aileden gelip  köylü çocuğu idim. Beni okuttular, en üst makamlara getirdiler. Onların sayesinde yurtdışına bile gittim. Beni iki dönem milletvekili bile yaptılar. Konuşmalarımı dinlediler ve beni alkışladılar. Ben bu değerli insanlara borçluyum. Onlara şükran borcum vardır. Ben bu değerli insanlara minnettarım.  Onun için tüm gücümle kültür hizmetlerine devam ediyorum. Bugün yine postaya gidecektim, hava karlı ve çok soğuktu. Zaten hastayım. Doktorlar da bana izin vermiyorlar. Yılbaşı geliyor benim bazı projelerim vardır. Onları da ifa etmek istiyorum. Bu dünyadan borçlu gitmek istemem. Siz de benim için ve dayım Aydınlı öykü yazarı Mahmut Özay için kitaplar yazdınız, lütfen siz de bana hakkınızı helal ediniz”  diyordu… Bunları içtenlikle gönülden söylüyordu…( 1 ).

İşte M. Kemal Yılmaz böylesine haksever , yurtsever  ve vefakâr bir insandı,bir cumhuriyet çocuğu ve katıksız bir Atatürkçü idi…Atatürk’e hayrandı…….Vefatından  birkaç gün önce yine bana Ankara’dan kültür yüklü mektupları, dergiler, gazeteler,sanat, kültür yazıları ve kitaplar göndermişti… Bunları sadece bana göndermiyordu, tanıdığı birçok arkadaşlarına da gönderiyordu. “ Sayın YILMAZ, ben bunları gönderince mutluluk ve onur duyuyorum “ diyordu… Gönlü temiz, eli açık bir insandı… Gerçek bir alp erendi….Ölümü de güzel oldu…Dostlarıyla vedalaşarak ayrılıp gitti…Ben böyle güzel bir  ayrılışa  asla şahit olmadım…Bu bir mucize idi…Ankara’dan  Aydın’a gelip dostlarınla  vedalaşıp ayrılıp gideceksiniz…Hem de yirmi dört saate varmadan…Aydınlık bir ayrılış…Hepimizin gideceği yere  o daha güzel ve daha rahat elveda deyip gitti…Yolu aydınlık ve açık olsun…

10 Mart 2013 cumartesi günü sabahlayın teşekkür etmek için yeğeni Güven Yılmaz’ı bir daha aradım… Acı bir haberle karşılaştım…”Kadir Bey, dayımın durumu hiç iyi değildir” diyordu… Ve nihayet meslektaşım İrfan Oğuz Aydın’dan beni aradılar…10 Mart 2013 sabahı yakınlarından acı bir haber geldi… Aydınımızın kültür babası değerli eğitimci şair ve yazar M. Kemal YILMAZ’IN vefat ettiğini söylediler. Bu acı bir haberdi…

Vefalı dost, bir manevi baba olarak sevip saydığım Sayın M. Kemal YILMAZ’IN Türk kültürüne, Türk eğitimine maddi ve manevi birçok hizmetleri vardı... Dolu dolu yaşadı… Vefatı hepimiz için büyük bir kayıptır… Sayın YILMAZ’IN Aydın’da adı caddelere ve sokaklara verilmelidir. Anıları yaşatılmalıdır. Çünkü O, Aydın’ın kültür babası idi… Başta Sayın YILMAZ ailesi olmak üzere, tüm dostlarına,  sevenlerine baş sağlığı ve sevgili kültür babamız Sayın Mustafa Kemal YILMAZ’A Allah’tan rahmet diliyorum. Mekânı cennet olsun diyorum. O’nu hiç bir zaman unutmayacağız, şiirleriyle ve düşünceleriyle her zaman gönlümüzde, aramızda  yaşayacaktır….

Sayın YILMAZ’IN cenazesi, 13 Mart 2013 Çarşamba günü Aydın Merkez BEY Camii'nde  öğle namazından sonra  kendi memleketi  olan Umurlu'da aile kabristanında dualarla toprağa verildi.Cenaze töreninde binlerce ve her kesimden  insanlar vardı....Arzu ettiği Umurlu aile mezarlığında sevgili babası Hakkı Çavuş ve Annesi Fatma Yılmaz'a  kavuşmuş oldu…

O bir Aydın türküsü idi, herkes tarafından sevgiyle söylenen bir türkü … İçimizi  yaktı, geçti…O şimdi Çanakkale’de, Anafartalar’da ve Conkbayır’da öğretmenlere, öğrencilere Çanakkale’yi anlatıyor…Ayrılığı bize zor gelecek, içimiz yansa da  güle güle  diyoruz..... Mekânın cennet olsun sevgili öğretmenim….

 ------------------------------------------------------------

1-      Aydın Efesi Dergisi S:12, Ocak- Şubat–2013. s.21.

2-      Geniş bilgi için: Hayatı ve Eserleriyle Umurlu’dan M. Kemal YILMAZ,

Hazırlayan: Abdülkadir GÜLER, 3. baskı- 2012- Söke.