O Erecep değil ki

Karahallı- Delihıdırlı İlköğretim Okulu birinci sınıf öğretmeniyim. Okulumuz hizmetlisi Mıstık amcanın rahatsızlığı nedeniyle, okulda bulunmadığı bir gün, dersin son on beş, yirminci dakikalarında çay yapmak için öğretmenler odasında bulunan piknik tüpü yakmaya gittim. Baktım ki kibritimiz bitmiş. Derslikten Sevim adlı kız öğrencimi çağırdım. Eline para verdim. Bakkal Recep’ten bir kutu kibrit satın alıp getirmesini istedim.

Sınıfıma dönerek derse devam ettim. Yaklaşık on dakika kadar bir zaman geçmiş olmasına karşın Sevim hala gelmedi. Meraklandım. Okulun önüne çıktım. Kızım karşıda görünüyor. Sevim, Sevim diye seslendim. Koşarak geldi.

-Kibrit aldın mı kızım, diye sordum.

- Öğretmenim Recep yok ki, dedi.

Karşıda görünen bakkal dükkanını işaret ederek;

- Kızım karşıdaki bakkal dükkanı Recep’in değil mi? Diye sordum.

- Öğretmenim, O Recep değil ki, Erecep, diye karşılık verdi öğrencim.

Ben de,

- Kızım, sen de git o zaman, Erecep’ ten bir kutu kibrit al gel, dedim.

Küçük kız öğrencim köyde Recep’ in Erecep diye söylendiğini nereden bilecekti ki?