O halde kolay gelsin bana, yapılacak işlerim var daha

Bilirsiniz, yaşama teslimiyetten bahsederim sıkça: Kaygı duymamak, olanı olduğu haliyle alıp kabullenmek ve bununla da kalmayıp bu gelenin ne olduğundan bağımsız güç ve sürten taraflarıyla da bir armağan almışcasına çoşkuyla bütün halinde sevebilmek. Sorunların içinde ki hediyeyi görebilmek, bunu bulup, çıkartıp bu çıkanın da yaşamımızda kullanmamız gereken yerini keşfedip , doğru biçimde ve tam o noktada gerektiğince kullanabilmek...

Doğru düşünebilmek bir ilk adım ve bu da bir meziyet. Gerçekten bu bir armağan, ancak her şeyde olduğu gibi bunda ödenmesi gereken bir bedeli var. Hem de hayata karşı bir ödeme...

Buna bi defa sahip oldunuz mu, onu kullanmanız gereken olaylar da peşisıra hayatınıza girmeye başlıyor. Elinizde ki kerpeten her ne kadar son teknolojinin bir ürün de olsa, kerpeten kol gücü olmadan kullanılamaz. Ve hatta bunu da bir yana bırakın, kerpetene sahip olmaktan öte siz bir de bunun üst kalite bir örneğini elinizde tutuyorsanız, bununla etamin işleyemezsiniz. Buna inanın müsade edilmez. Hayat size saplanıp kalmış çivilerini sunar, hayat sizi tamire ihtiyacı olan, bir takım bozuk yada işlevini kaybetmiş, problemli şeylerle karşı karşıya bırakır. Böyle yapar ki, siz bu donanımınızı kullanabilin. Kullanın ki entropi düşsün. Birileri de bunun içindir değil mi ama? :)

Buyrun işte...Şimdi benim önümde bir tane daha var. Hem de öyle az buz cinsten değil bu defa...Ne mi yapıyorum? Henüz elimde kerpetenim o bana, ben ona bakıyoruz. Ama ne yapmam gerektiğini ve hatta, bunu kesinlikle yapmak gerektiğini biliyorum. Bekliyorum sadece bir gün daha. Harekete geçme vakti çok çok yakında.

Ve bunun devamında, bunları yapınca ne olacağı? konusu ise daha ilginçtir aslında...Buradan da olsa sorularınızı duyar gibiyim... Evet evet “iyi bir şeyler olacak” ...

Bu kerpeteni kullanmaya başladığımda: Tamiri pek kolay olmayan bir şey üzerinde çalışacağım. Ve bir de zaman sınırım olacağından; her hareketimi hesaplayarak çalışmak zorundayım. Ve tabi doğru doğru hamlelerle iş görmek de yetmeyecek. Doğru hamleyi doğru an da, doğru noktaya, doğru güçte yapmak cidden gerekecek...

Böyle olsa da biliyorum ki; emek ve çabamın sonu aydınlığa varacak. Şimdilik görülen bir çoğuna göre dar geçit ama öyle bile olsa: Yol hiç daralmazsa nasıl genişler? Genişler mi diyenlerinizi duyar gibiyim. Genişleri genişler...

Nereden mi biliyorum? Artık sormayın bunu bana. Buna verilecek cevabım hep aynı, sanırım değişmeyecek de zamanla: Kendi gerçekliğimizi yaratırken olması gerekenleri, hamle hamle oluşturan bizler sonuçları bilmiyor olabilir miyiz?

O halde kolay gelsin bana, yapılacak işlerim var daha...

Sevi ve ışıkla

Ayna