O henüz iki yaşında; insafsız baba!

Görmediklerimize inanmak istemeyiz; bazen yararlıdır da…

Çekingen davranışlarımız.

Kendi gözlerimizin gördüklerine de şüphe ile yaklaşmalıyız.

Ruhun ışığını dışarıya yansıtan o gözler… Dışarıdan aldığı bilgileri: Her zaman tüm çıplaklığıyla; mantık denilen o bölgeye yansıtamaz.

Önümüze pat diye çıkan karelerin; keskinliği kaskatı ediverir.

O ana babaya veryansın ederiz. Vicdansızlar…

6. Şubat 2010 Yılında; dünyaya bir anda yayılan; ayaklarından direğe zincirlenmiş küçük bir çocuğun çekilen fotoğrafı…

Kanımızı damarlarımızdan çekmişti.

Bu akşam lanetler yağdırılan o resmin; arka planında gizlenenleri gördüğümde… Etkilendim ve benim için 2010 Yılını özetleyen bir resim olarak hafızamda yer etti.

Küçük kızı çocuk mafyası tarafından kaçırılan Çinli bir babanın öyküsü…

Sokaklarda ekmek parasını kazanan baba iki yaşındaki oğlunu işe giderken yanında götürmek zorunda çünkü eşi çocuğa göz kulak olamayacak kadar hasta…

Çocuk yuvasına verecek kadar da parası yok. Zaten bir evladını; çocuk tacirlerine kaptırmış olan baba nın kendi yavrusunu zincirlere vurmaktan başka bir çaresi kalmamış.

Çin’de kaçırılan; çocuksuz ailelere; organ mafyasına satılan bebelerin sayıları yüz binleri aşmakta…

Savunmasız canlılar ve insanlığını günden güne yitiren insafsızlar…

Baba insafsız değil; çaresiz…

Küçük Çinli Jingdan’ın resmini çekenin eline sağlık; sayesinde sokaklarda zincirlenmekten kurtuldu Jingdan Bebek…

Çin Hükümeti: Dünyaca ünlü olan Jingdan’a; yuvalarından birinde ücret talep etmeden yer açtı. Medyaya da duyurmayı ihmal etmedi. Minnet şükran tebrikler beklemiyordur; umarım.

Bir devletin asli görevi nedir; milletine hizmetten başka…

Jingdan’ın dünyayı fetheden o resmi; görünmeyen zincirlere mahkûm edilmiş; seslerini duyuramayan çocukların; haykırışlarının sembolü…

2010 Yılına vurulan damganın belgesi…

Savunmasız canlıların: Ayaklar altına alınan hakları…

24 Aralık 2010 Cuma

Alev Misel/Berlin